خودارزیابی نگرش کارورزان و فارغ التحصیلان پزشکی از بیماری های رایج و سرپایی کودکان، سال 1392

آنچه که در محیط کاری آینده پزشکان عمومی به طور عمده مطرح می باشد، مدیریت بیماران سرپایی در درمانگاه است. این مطالعه به منظور بررسی نگرش کارورزان و فارغ التحصیلان نسبت به نحوه آموزش بخش اطفال در مورد بیماری های سرپایی کودکان انجام شد.
روش تحقیق:در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 40 دانشجوی پزشکی مقطع کارورزی و 20 پزشک فارغ التحصیل در سال 1392، به عنوان نمونه انتخاب شدند و نگرش آنها نسبت به کیفیت و کارآیی آموزش بخش اطفال سنجیده شد. ابزار مطالعه، پرسشنامه محقق ساخته بود که براساس مقیاس لیکرت امتیازدهی گردید. در این مطالعه، میانگین نمره نگرش در سه حیطه تشخیص، درمان و نسخه نویسی برای چهار گروه اصلی بیماران سرپایی شامل: بیماری های میکروبی، انگلی، نوزادان و کمبودهای تغذیه ای محاسبه شد. داده ها پس از ورود به نرم افزار آماری SPSS (ویرایش 5/11) با کمک آزمون آماریIndependent t-Testدر سطح معنی داری 05/0=α تجزیه و تحلیل شد.
میانگین نمره نگرش فارغ التحصیلان در حیطه های تشخیص، درمان و نسخه نویسی به ترتیب: 27/0±20/3، 30/0±21/3 و 37/0±06/3 و در کارورزان به ترتیب: 58/0±44/3، 55/0±21/3 و 59/0±97/2 به دست آمد. بیشترین و کمترین میانگین نمره نگرش در هر سه حیطه تشخیص، درمان و نسخه نویسی در هر دو گروه کارورز و فارغ التحصیل به ترتیب مربوط به بیماری های نوزادان و بیماری های انگلی بود. میانگین نمره نگرش بین دو گروه در هر سه حیطه مذکور، تفاوت معنی داری نداشت.
نمره خودارزیابی نگرش کارورزان از بیماری های سرپایی کودکان در سطح بالایی نبود و این نمره با افزایش تجربه کاری افزایش نیافت؛ بنابراین بهبود کیفیت آموزش بالینی، راهکار اصلی می باشد.