معرفی روشی جهت ارزیابی و پایش «سلامت اکوسیستم» با به کارگیری فناوری سنجش از دور

گسترش آثار منفی فعالیت های انسانی و در نتیجه از بین رفتن بخش عمده ای از ساختار و عملکرد اکوسیستم های مهم در سراسر جهان، از مهمترین مباحث محیط زیستی قرن حاضر محسوب می شود که ضرورت ارزیابی و کنترل روند های مخرب مذکور را نمایان می سازد. ارزیابی و پایش سلامت اکوسیستم به معنای بررسی مستمر عملکرد کلی سیستم شامل: نظارت بر وضعیت پایایی و پایداری ساختار و عملکرد و فرایندها و میزان قدرت بازگشت پذیری آن پس از بروز آشفتگی و تنش است. سلامت اکوسیستم همواره با تدوین شاخص هایی کمی و بررسی تغییرات آنها در طول زمان پایش می شود. به نظر می رسد پتانسیل های موجود در فناوری سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافیایی و تلفیق آنها توانایی ایجاد داده های فضایی (با تواتر بالای زمانی، مکانی و طیفی و غیره) می تواند در تدقیق و بهبود شاخص های به کار رفته درپایش و ارزیابی سلامت اکوسیستم مفید باشد. بنابراین، تحقیق حاضر به بررسی و امکان سنجی ایجاد یک روش نوین جهت پایش و ارزیابی سلامت اکوسیستم با تکیه بر شاخص های مکانمند حاصل از فناوری سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافیایی پرداخته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که از میان شاخص های سنجش از دوری ارزیابی سلامت و پایداری اکوسیستم ها، نقشه پوشش گیاهی با تواتر زمانی مناسب و شاخص های گیاهی مانند NDVIوLAI بیشترین نقش را در برآورد سلامت اکوسیستم ایفا می نماید. این تحقیق، به کارگیری متریک های منظر و تنوع زیستی، همچنین تلفیق شاخص های غیر سنجش از دوری (مانند برآورد فشار محیط زیستی در مقایسه با ظرفیت برد منطقه) با شاخص های عنوان شده را جهت براورد دقیق تر سلامت اکوسیستم پیشنهاد می نماید.