مبانی طراحی سرپناه پس از سانحه با محوریت تولید و مصرف بهینه انرژی در شهر هوشمند انرژی؛ نمونه موردی: شهر بوشهر

امروزه در دنیا تلاش های گسترده ای برای کاهش مصرف سوخت های فسیلی در حال انجام است. در چند سال اخیر مباحث طراحی و ایجاد شهرهای هوشمند انرژی با همین هدف و همچنین افزایش کارایی و بهره وری ساختمان ها با رویکرد پایداری مطرح گردیده است. حال در اینجا این سول مطرح می شود که با حجم تولیدات گازهای گلخانه ای و افزایش رو به رشد برداشت سوخت های فسیلی، چه راه حلی برای کنترل افزایش جمعیت شهرنشین و معضلات پیرامونی آن وجود دارد؟
در این مقاله فرض بر این است که در شهر نمونه بوشهر، سانحه ای رخ داده است و تقریبا تمامی زیرساخت های حیاتی شهر از بین رفته اند و علاوه بر آن، شبکه تامین برق شهر (که شبکه برق، زیرساخت تمامی زیرساخت های شهری است) نیز از بین رفته و کارایی خود را ازدست داده است. در این مقاله به منظور بررسی فرض بالا، ابتدا تمامی داده های مربوطه مانند دما، سرعت و جهت وزش باد، شدت تابش خورشید و میزان مصرف انرژی در شهر پیش از وقوع حادثه از منابع معتبر گردآوری شده است و سپس شبکه هوشمند برق ان طراحی و بعد از آن به کمک نرم افزارهای حل عددی مانند هومر، متلب و... به تحلیل آن طراحی و بررسی پاسخ ها پرداخته شده است.
پس از طراحی مدل اولیه شبکه هوشمند برق و انرژی برای شهر بوشهر با توجه به موقعیت جغرافیایی و اقلیمی و همچنین منابع در دسترس، همزمان اطلاعات به دست آمده در خصوص وضعیت اقلیم شهر به نرم افزار داده شد تا بهینه ترین مدل اقتصادی را پیشنهاد دهد. مطابق با انتظار نویسندگان مقاله، سهم تولید انرژی بیشتر به دیزل ژنراتور و سپس پانل های خورشیدی اختصاص یافت.
به نظر می رسد یکی از بهترین و عملی ترین راهکارها، پیش از وقوع سوانح طبیعی و یا پس ازآن، حرکت و برنامه ریزی به سوی داشتن شهری هوشمند است. از طرفی نگاه به معماری سنتی هر منطقه و الهام گرفتن از روش های کنترل انرژی مصرفی که گذشتگان در قالب معماری سنتی و اصیل برای ما بر جای گذاشته اند، می تواند یکی از راه کارهای عملی به منظور کاهش مشکلات در این زمینه باشد. بنابراین حل این مسائل نیازمند مدیریت صحیح و اتصال درست معماری نوین و سنتی و ترکیب آن دو با موضوع انرژی های تجدید پذیر است.