اثر بیس فنول آو یادگیری احترازی غیر فعال بر توزیع گیرنده ی D1 دوپامین در هسته های اکامبنس و پوتامن دمی در موش صحرایی نر

در معرض بیس فنول آ(BPA) قرار گرفتن افزایش قابل توجهی در سطوح mRNA گیرندهD1 دوپامین در کل مغز ایجاد کرده است. لذا هدف تحقیق حاضر عبارت است از: اثر BPA بر توزیع گیرندهD1 دوپامین در هسته های اکامبنس و پوتامن دمی در مغز موش های صحرایی نر در شرایط بدون یادگیری و همراه با یادگیری.
در این مطالعه تجربی، 30 موش صحرایی نر با وزن 220-300 گرم استفاده شد. حیوانات به 6 گروه 5 تایی تقسیم شدند. BPA در دو دوز 5 و 50 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن بدن در روز به مدت 15 روز به صورت خوراکی استفاده شد. تست یادگیری و حافظه احترازی غیر فعال توسط شاتل باکس انجام شد. بررسی توزیع گیرندهD1 دوپامین توسط تکنیک ایمنوهیستوشیمی انجام شد. جهت مقایسه رنگ در نمونه ها از نرم افزار تحلیل گر تصویر (Image Analyzer) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یکطرفه و تست تشخیصی توکی استفاده شد. سطح معنی داری 05/0P< در نظر گرفته شد.
داده های این پژوهش نشان داد که BPA در هر دو دوز در مقایسه با گروه شاهد2 باعث کاهش معنی داری (05/0>P) در توزیع گیرندهD1 دوپامین در هسته اکامبنس در موش های صحرایی نر همراه با یادگیری شد. BPA در هر دو دوز در مقایسه با گروه شاهد1 و2 باعث کاهش معنی داری (05/0>P) در توزیع گیرندهD1 دوپامین در هسته پوتامن دمی در موش های صحرایی نر بدون یادگیری و همراه با یادگیری شد. توزیع گیرندهD1 دوپامین در هسته های اکامبنس و پوتامن در گروه شاهد 2 بطور معنی داری (05/0>P) بیش از شاهد1 بود.
بر اساس نتایج حاضر BPA باعث اختلال در توزیع گیرندهD1 دوپامین در هسته های اکامبنس و پوتامن شد، در حالیکه، BPA در موش های آموزش دیده اثر قابل توجهی بر توزیع گیرندهD1 دوپامین در موش هایی که در معرض BPA قرار داشتند، نداشت.