بررسی و تحلیل نسبتهای مالی در تشخیص سطوح مختلف سلامت مالی واحدهای تولیدی ایران

سلامت مالی به مفهوم توان سودآوری و تداوم فعالیت واحد اقتصادی می باشد، از آنجائیکه در این پژوهش شرکتها از نظر سلامت به 3 سطح سالم، میانی و درمانده تقسیم شده اند تفاوت متوسط برخی از نسبت های مالی این 3 سطح مورد تحلیل قرار گرفته است. جهت گیری تحقیق حاضر از نظر هدف «کاربردی» و از نظر اجرایی «توصیفی» است. با استفاده از روش «کتابخانه ای» اطلاعات مورد نیاز استخراج گردید. از بین 37 صنعت و 224 شرکت با استفاده از فرمول کوکران 84 شرکت انتخاب که به روش نمونه گیری تصادفی طبق تعریف به 16 شرکت سالم، 45 شرکت میانی و 19 شرکت درمانده تقسیم بندی شدند. در قالب 4 وضعیت نقدینگی، اهرمی، فعالیت و ارزش بازار، 12 نسبت مالی با استفاده از نرم افزارEXCEL محاسبه گردید. برای آزمون فرضیه ها از نرم افزار SPSS(15) و روش آماری تحلیل واریانس (ANOVA) جهت مقایسه میانگین نسبت ها در سطح خطا 5% استفاده شد. یافته های تحقیق چنین نشان می دهد که از نظر نسبت های اهرمی، فعالیت و ارزش بازار تفاوت های آماری با اهمیتی بین این شرکت ها در سطوح مختلف سلامت مالی وجود ندارد اما تفاوت وضعیت نقدینگی این 3 سطح با اهمیت است و با توجه به آزمون زوجی دانت و توکی صورت گرفته، عامل ایجاد کننده تفاوت شرکت های درمانده می باشند یعنی از نظر آماری شرکت های درمانده در یک طرف و شرکت های میانی و سالم در طرف دیگر قرار می گیرند.