دولت رفاه سبک ژاپنی و ارائه خدمات رفاهی وتوانبخشی

در این مقاله ، به موضوع گسترش خدمات اجتماعی در ژاپن به مثابه مفهوم وسیع رفاه شرقی پرداخته می شود. کانون توجه در این جا نقش های مثبت و منفی است که شیوه غربی در بنیان و ارائه خدمات اجتماعی فردی در ژاپن گذارده است، نه فقط در شکل مشاوران خارجی در دوره میجی (Meiji) و نیز بعد از جنگ، بلکه همچنین به طور استعاری، بعنوان یک «مدل» برای سیاست گذاران اجتماعی ژاپنی، خواه برای تقلید کردن یا اجتناب کردن. این مدل به ویژه برپایه نظام مامورین داوطلب رفاه، به نام مینسیین سیدو(Minseiiin Seido) و اینکه چگونه نقش آنها به طور گسترده در سایه ایده هایی که رفاه اجتماعی در ژاپن گسترش یافته و باید در آینده در مقایسه با جوامع غربی توسعه یابد، به طور وسیع مورد تفسیر واقع شده است. اهمیت این مباحث ورای مبحث رفاه مطرح شده و ایده های اساسی درباره نقش و ماهیت «فرد»، «خانواده» و «جامعه» بررسی می شوند، به همان اندازه مفاهیمی چون «وظایف شهری»، «حقوق» و «شهروندی» مورد توجه قرار می گیرند و اینکه چطور این مفاهیم در ژاپن و آمریکای شمالی و جوامع اروپای غربی تفاوت دارند، به ایده های اجتماعی خیلی متفاوت درباره «رفاه» منجر می شوند.