بررسی ارزش آفرینی گزارشگری سرمایه انسانی

بنابر شواهد موجود، بیشتر دارایی های شرکت های موفق را دارایی های نامشهودی چون سرمایه انسانی تشکیل می دهند. با این حال، تعداد کمی از شرکت ها، اطلاعاتی تفصیلی راجع به این منابع منتشر می کنند. گزارشگری سرمایه انسانی را می توان به عنوان ابزاری درنظر گرفت که بر عملکرد مالی شرکت موثر بوده و نهایتا ارزش شرکت را افزایش می دهد. در این پژوهش از مدل گامرسلگ و مولر (2011) که ارتباط علت و معلولی بین گزارشگری سرمایه انسانی و عملکرد مالی شرکت را تشریح نموده است، استفاده شده است. بنابراین، هدف اصلی این پژوهش آزمون تاثیر گزارشگری سرمایه انسانی بر عملکرد مالی و ارزش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. داده های مورد استفاده مشتمل بر 112 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1385 تا 1389 می باشد. نتایج پژوهش نشانگر بی تاثیر بودن گزارشگری سرمایه انسانی بر عملکرد مالی شرکت و تاثیر مثبت و معنادار آن بر قیمت سهام و ارزش بازار شرکت است. همچنین نتایج پژوهش بیانگر اثر تعدیلی مثبت اندازه شرکت بر ارتباط بین گزارشگری سرمایه انسانی با قیمت سهام و ارزش بازار شرکت است. ضمنا استنتاج شد که اهرم مالی و ساختار سررسید بدهی تاثیری مثبت بر گزارشگری سرمایه انسانی دارند.