تجارب همسران در توانمندسازی مصدومان شیمیایی؛ مطالعه پدیدار شناسی

توانمندسازی از ارکان اصلی ارتقای بهداشتی جامعه است، زیرا توجه به آن باعث افزایش رفتارهای خودمراقبتی و ارتقای سلامت در مددجو می شود. از آنجا که همسران جانبازان، منبع اولیه مراقبت و حمایت از همسرانشان هستند، می توانند نقش بسیار مهمی در توانمندسازی همسر خود داشته باشند. هدف این مطالعه، بررسی تجارب همسران مصدومان شیمیایی در توانمند سازی همسران خود بود.
مشارکت کنندگان و این مطالعه کیفی در سال 1391 با روش پدیدار شناسی توصیفی انجام شد. 11 نفر از همسران مصدومان شیمیایی دارای پرونده پزشکی در سازمان کل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان اصفهان که در حال زندگی با ایشان بودند با نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و در مطالعه مشارکت نمودند. داده ها توسط مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته جمع آوری شد، سپس با روش هفت مرحله ای کلایزی مورد تحلیل قرار گرفت.
از میان 217 کد اولیه حاصل از مصاحبه ها، 16 زیرسازه مفهومی شامل برنامه ریزی، آرام سازی، خودباوری، پشتیبانی، جابه جایی نقش، ایفای نقش، همکاری، همدلی، حفظ روحیه، ارزشمندی، ازخودگذشتگی، باورها و ارزش ها، دانش مربوط به بیماری، نگرش اجتماعی، تطبیق با شرایط و آشتی با زندگی به دست آمد که در دو مفهوم اصلی «اقدام برای توانمندسازی» و «قابلیت های فردی همسران» دسته بندی شدند.
تجارب همسران مصدومان شیمیایی طی سال ها زندگی با یک جانباز شامل دو مفهوم اصلی «اقدام برای توانمندسازی» و «قابلیت های فردی همسران» و زیرمفهوم های مربوط به آنهاست که نشان می دهد این همسران در کنار ایفای نقش های متعدد همسری، مراقبتی، دارویاری و غیره، انواع مشکلات و سختی ها را تجربه کرده و به طور تجربی اقدامات موثری در جهت توانمندسازی همسر خود انجام داده اند.