مقایسه روش های ارزیابی ریسک مرتبط با جابجایی بیماران و رابطه آن با شیوع کمردرد در کادر پرستاری

شایعترین نوع اختلالات اسکلتی–عضلانی در بین پرستاران کمردرد می باشد. شیوع بالای کمردرد در گروه پرستاران به علت انجام فعالیت هایی مانند جابجایی بیمار، وضعیت بدنی نامناسب، حرکات ناگهانی، خم شدن، چرخیدن و بلند کردن بار و بیمار می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه روش های ارزیابی ریسک مرتبط با جابجایی بیماران و رابطه آن با شیوع کمردرد در کادر پرستاری بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود.
مطالعه تحلیلی حاضر در سال 1393 بر روی 243 نفر پرستار شاغل در سه بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه نوردیک مربوط به ناحیه کمر، پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک افراد و چک لیست MAPO و PTAI بود. تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS.22 و آمارهای تحلیلی کای دو و پیرسون انجام شد.
شیوع کمردرد در افراد مورد مطالعه 5/69 بدست آمد. براساس آزمون آماری کای دو، رابطه معنی داری بین شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در ناحیه کمر و سطوح ریسک روش های MAPO و PTAI مشاهده شد(p<0.05). همچنین، بین یافته های دو روش MAPO و PTAI همبستگی معنا داری برقرار نشد.
روش های ارزیابی ریسک MAPO و PTAI ابزارهای کارآمد در طبقه بندی سطح ریسک و شناسایی عوامل تاثیرگذار در بروز کمردرد در کادر پرستاری جابجا کننده بیمار محسوب می شوند. در همین راستا برای انجام مداخلات ارگونومیکی درجهت کاهش شیوع کمردرد در این گروه شغلی، می توان به اصلاح فاکتورهای نامناسب شناسایی شده در این دو روش از جمله، افزایش ابزار بلند کننده و کمکی در بخش ها اشاره کرد.