بررسی برخی از ویژگی های راه رفتن بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی هنگام استفاده از کفش با زیره غلتکی

بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی الگوی راه رفتن متفاوتی از افراد سالم دارند که با توجه به مشکلات تعادلی آن ها، هرگونه تغییر در این الگوی راه رفتن جبرانی می تواند آن ها را در خطر زمین خوردن بیشتری قرار دهد. ازآنجا که رایج ترین مداخله ارتوزی در کفش بیماران دیابتی استفاده از زیره غلتکی به منظور کاهش زخم های فشاری کف پا در محل پنجه است، در مطالعه حاضر تاثیر زیره غلتکی بر تعدادی از شاخص های راه رفتن این بیماران مورد بررسی قرار گرفت.
این مطالعه بر روی هفده بیمار مبتلا به نوروپاتی دیابتی صورت گرفت. به منظور ارزیابی و مقایسه شاخص های راه رفتن از جمله طول قدم، عرض قدم و سرعت هنگام پوشیدن کفش با و بدون زیره غلتکی، آزمون Walk Across با استفاده از دستگاه نوروکام انجام شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-18 بهره گرفته شد. آزمون های آماری مورد استفاده در این مطالعه شامل آزمون کولموگروف- اسمیرنوف جهت بررسی تبعیت توزیع داده ها از توزیع نرمال و تی زوجی جهت مقایسه میانگین داده ها بین دو شرایط مطالعه بودند.
میانگین داده ها با و بدون استفاده از کفش با زیره غلتکی به ترتیب برای هر سه شاخص طول قدم (37/11±09/59، 03/13±66/57)، عرض قدم (08/5±21/17، 24/4±53/16) و سرعت راه رفتن (16/17±92/81، 02/20±48/84) یکسان بود (05/0

نتیجه گیری

کفش با زیره غلتکی منجر به تغییر شاخص های راه رفتن مورد بررسی در مطالعه حاضر در بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی نشد. ازآنجا که کفش با زیره غلتکی تاثیری بر الگوی راه رفتن جبرانی این بیماران که در جهت کاهش فشارهای کف پایی و نیز افزایش تعادل ایجاد می شود ندارد، لذا تجویز زیره غلتکی به منظور کاهش فشار کف پا در بیماران دیابتی نوروپاتیک می تواند با اطمینان بیشتری صورت گیرد.