تاثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر میزان گلوکز، انسولین خون و ساختار قلب موش های دیابتی نوع 2

دیابت نوع 2 به عنوان یک فاکتور خطر برای بیماری قلبی به شمار می رود و سهم عمده ای در مرگ ومیر ناشی از بیماری های قلبی- عروقی دارد، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر میزان گلوکز، انسولین خون و ساختار قلب موش های دیابتی نوع 2 است.
16 سر موش نر نژاد ویستار با میانگین وزن20 ± 200 گرم به صورت تصادفی به دو گروه، دیابتی کنترل و دیابتی استقامتی تقسیم و در شرایط آزمایشگاهی نگهداری شدند، گروه تجربی، 12 هفته به تمرین استقامتی پرداختند. پس از دوره تمرینی فاکتورهای مورد نظر که شامل: وزن موش ها ، وزن قلب، وزن بطن چپ، درصد وزن قلب به وزن بدن، درصد وزن بطن چپ به وزن قلب، ضربان قلب استراحت، میزان گلوگز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد.
نتایج بدست آمده نشان داد که بین میانگین وزن بطن چپ (005/0p=)، درصد وزن قلب به وزن بدن (001/0p=)، میزان گلوگز (000/0p=)، انسولین (000/0p=) و ضربان قلب حالت استراحت (003/0p=) در گروه دیابتی استقامتی نسبت به گروه دیابتی کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0p<).
با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد تمرین استقامتی بر میزان گلوکز، انسولین و ساختار قلب دیابتی ها موثر است و می تواند به عنوان یک روش مداخله ای تاثیرگذار مورد توجه قرار گیرد.