اثر مقادیر مختلف پروتئین و نسبت های مختلف ذرت سیلو شده و علوفه یونجه بر تولید شیر و نیتروژن دفعی گاوهای شیری هلشتاین

به منظور مطالعه ی اثرات سطوح مختلف پروتئین خام و نسبت های مختلف ذرت سیلو شده و علوفه یونجه (به عنوان منابع علوفه ای) روی تولید و ترکیب شیر، بازدهی نیتروژن گاوهای شیرده هلشتاین در اواسط شیردهی (50 ±118= روزهای شیردهی، میانگین وزن گاوها 93±545 کیلوگرم)آزمایشی انجام شد. جیره های با پروتئین خام پایین ولی پروتئین قابل تجزیه در شکمبه ای (RUP) مناسب می تواند هم از جهت اقتصادی و هم محیطی موثر باشد. علاوه بر پروتئین مصرفی نوع علوفه خورده شده هم ممکن است مهم باشد. سیلاژ ذرت و علوفه یونجه دو علوفه بسیار رایج در جیره گاو های شیری هستند. سیلاژ ذرت یک منبع کربوهیدراتی قابل تخمیر است و یونجه هم غنی از RDP است. از این رو نسبت این منابع علوفه ای در جیره می تواند روی استفاده از نیتروژن تاثیر داشته باشد.
16 راس گاو شیرده یک بار زایش (8 =n) و چند بار(2 تا 5) زایش (8 =n) در قالب طرح کاملا تصادفی متعادل در دو دوره ی زمانی 28 روزه به چهار جیره ی غذایی اختصاص داده شدند. جیره ها شامل: 1. جیره با پروتئین خام بالا (08/19%) ، 2. جیره با پروتئین خام متوسط (01/17%)، 3. جیره با پروتئین خام پایین (04/15%) و 4. جیره با پروتئین خام متوسط (02/17%) و نسبت ذرت سیلو شده به علوفه یونجه برای بخش علوفه در چهار جیره بصورت 80:20، 80:20، 20:80 و 20:80 و نسبت علوفه به کنسانتره 50:50 بود.
گاوهای تغذیه شده با جیره های آزمایشی تفاوت معنی داری در ماده خشک مصرفی (01/0 P
به طور کلی بر اساس استفاده نیتروژن و همچینین تولید شیر، 02/17 درصد پروتئین در جیره غذایی با نسبت های متفاوت ذرت شیلو شده به علوفه یونجه برای تولید شیر 56/27 کیلوگرم در روز مناسب است. کاهش پروتئین جیره به این مقدار (17%) می تواند دفع ازت و بخصوص نیتروژن ادرای به محیط را کاهش دهد. افزایش پروتئین در جیره های (با سطوح علوفه یونجه بالا) نمی تواند منجر به بهبود ماده خشک مصرفی ناشی از افزایش قابلیت هضم شود. استفاده از 4 جیره با نسبت های متفاوت از نظر علوفه یونجه و سیلاژ ذرت روی تولید شیر تاثیری نداشت ولی با افزایش غلظت پروتئین دفع نیتروژن حیوان افزایش یافت.