اثرات بستر بذر زود هنگام (ماخار) بر کاهش جمعیت جودره (Hordeum spontaneum) در زراعت گندم

علف هرز جودره در مناطق مختلف کشور به عنوان عامل مهم و بازدارنده در افزایش عملکرد گندم می باشد. کنترل آن با استفاده از ماخار گامی در جهت نیل به کشاورزی پایدار در گندم می باشد. بدین منظور آزمایشی در سال های زراعی1387-1386 و 88-1387 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور در ورامین انجام شد. در سال اول جودره و گندم رقم کویر، جهت آلودگی مزرعه، در مجاورت یکدیگر کشت شدند و در تابستان پس از برداشت گندم، آزمایشی با 9 تیمار انجام گرفت. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: 1- شخم زمین و کاشت چهار ردیف ذرت رقم سینگل کراس 704 در آن و آبیاری هفته ای یکبار تا زمان برداشت ذرت، 2- شخم زمین و هفته ای یکبار آبیاری تا زمان برداشت ذرت در تیمار 1، تیمارهای 3، 4، 5، 6، 7، 8 و 9 بدون هیچ گونه عملیات خاک ورزی و فقط یکبار آبیاری در تاریخ های مختلف در این تیمارها. پس از اعمال آخرین تیمار، در تابستان 87 کلیه کرت ها شخم خورده و گندم کشت گردید. نتایج نشان داد علیرغم آبیاری تیمارها پس از برداشت گندم سال اول، بذر های جودره در تیمارهایی که از اواخر مرداد ماه آبیاری شدند سبز گردید. انجام ماخار باعث شد که از تراکم بوته های جودره سبز شده همزمان با گندم تا میزان دو سوم (200 بوته در متر مربع) کاسته شود. با کاهش تراکم بوته های جودره در پی ماخار، عملکرد دانه گندم تا دو برابر افزایش یافت. از طرفی انجام شخم در زراعت ذرت باعث دفن بذور جودره و کاهش تراکم آن در زمان زراعت ذرت و هم زمان با گندم گردید.