مطالعه آلودگی جوندگان به لیشمانیازیس احشایی با روش های پارازیتولوژی، سرولوژی ومولکولی(PCR) درمنطقه سراب از استان آذربایجان شرقی در سال 91-90

لیشمانیازیس احشائی یکی از بیماری های عفونی انگلی و مشترک در کشورهای حوزه مدیترانه و خاورمیانه از جمله ایران می باشد. عامل اصلی لیشمانیازیس احشائی در ایران لیشمانیا اینفانتوم و مخزن اصلی بیماری، سگ و سگ سانان می باشد. عفونت هایی از لیشمانیا اینفانتوم در جوندگان نیز به اثبات رسیده است. این تحقیق جهت بررسی عفونت لیشمانیازیس احشائی در میان جوندگان شهرستان سراب و نقش احتمالی جوندگان در انتقال بیماری به انسان با روش پارازیتولوژی ،سرولوژی و مولکولی در سال 91-90 انجام گرفت. در این مطالعه 100جونده از چهار گونه و جنس مختلف بوسیله تله های زنده گیر صید شد که قبل از کشته شدن، نمونه های خون جوندگان داخل ویال های پلی پروپیلن جمع آوری شده و با استفاده از تست آگلوتیناسیون مستقیم (DAT) مورد آزمایش قرار گرفت. 1 جونده (1%) دارای تیتر سرمی مثبت و 6 جونده (6%) دارای تیترهای سرمی پائین تر از مثبت و 93 جونده سرم منفی بودند. تمام گسترش های تماسی تهیه شده از بافت کبد و طحال مورد مطالعه قرار گرفتند که در نهایت در هیچ کدام از آنها جسم لیشمن مشاهده نشد. قسمتی از بافت طحال و کبد جوندگان در محیط کشت NNN و RPMI 1640 کشت داده شدند، اما انگل لیشمانیا از محیط کشت ها جدا نشد. در نهایت از بافت طحال 100جونده استخراج DNA صورت گرفت و با استفاده از پرایمرهای اختصاصیk-DNA آزمایشPCR انجام شد و در آزمایش مولکولی باند مربوط به جنس لیشمانیا مشاهده نگردید.