توان سنجی نیروگاه های بادی با روش فازی ای. اچ. پی. در منطقه سمنان

باد نعمت خدادادی و به عنوان یکی از مظاهر انرژی های نو، برای جایگزین شدن سوخت های فسیلی از جایگاه ویژه ای طی سال های اخیر برای محققان برخوردار بوده است. استان سمنان با توجه به وضعیت توپوگرافی و موقعیت نسبی خود شرایط مناسب را برای انجام پژوهش در این زمینه داراست. هدف از این پژوهش توان سنجی استفاده از باد با رویکرد اقلیمی به منظور راه اندازی نیروگاه های بادی در منطقه سمنان می باشد. روش تحقیق ابتدا. برای فازی سازی معیارها نقاط کنترل و نوع تابع فازی برای هر یک از لایه ها (سرعت باد، سرعت باد غالب، فشار، دما، شیب، ارتفاع، مناطق حفاظت شده، کاربری اراضی...) براساس درجه بندی عضویت آنها در محدوده ی صفر الی یک در نرم افزار ادریسی مشخص گردید. سپس با توجه به اهمیت تلفیق اطلاعات، فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) برای وزن دهی به لایه ها انتخاب و به کمک نرم-افزار Expert choice پیاده سازی گردید. سپس از نرم افزار ArcGIS، به منظور تحلیل فضایی و همپوشانی لایه-ها استفاده شد و بعد از تجزیه و تحلیل اطلاعات، استان سمنان، از نظر قابلیت احداث نیروگاه بادی به چهار سطح عالی، خوب، متوسط و ضعیف تقسیم گردیدند. نتایج نشان داد مناطق با درجه عالی جهت احداث نیروگاه بادی در منطقه شامل محدوده شمال در ایستگاه دامغان با مساحتی بالغ بر 70/343301 هکتار یا 54/3 درصد قرار دارد. علاوه بر این، مناطق با درجه خوب با مساحتی بالغ بر 32/2279250 هکتار یا 43/23 درصد از سطح منطقه مورد مطالعه، شامل ایستگاه های بیارجمند، جنوب غربی شاهرود (ایستگاه نماینده: شاهرود)، دامغان و شمال گرمسار (ایستگاه نماینده: گرمسار) می باشد.