مفهوم رازداری در آثار متقدمان ادبیات عرفانی

« راز » و معادل آن « سر » از عمده مسائلی است که در ادبیات عرفانی بدان پرداخته ی است که مولوی بدون مقدمه بدان « راز » « نی » ،« مثنوی معنوی » شده است. در به صورت مجزا در هیچ کدام از مقامات هفت گانه طریقت یا « راز » می پردازد. اگرچه کلمه هیچ کدام از حالات ده گانه ذکر نشده است، آنچه از فحوای کلام عارفان برمی آید، نماینده از شرایط مهم سیر و سلوک به حساب م یآید. سنایی « رازداری » و « رازدانی » آن است که اشاراتی دارد « رازداری » و« رازدانی » ،« راز » به عنوان پیشگام و پیشوای عطار و مولانا به چگونه دریافت های شهودی « حکیم پرد های » که نشان می دهد که به قول مولانا، این خویش را در قالب شعر سامان داده و ابیات عرفانی را غنا بخشیده است.