عوامل موثر بر توانمندسازی پلیس آگاهی در کشف خودروهای مسروقه (تهران - سال 1388)

سرقت خودرو یکی از مهمترین جرایم علیه اموال و مالکیت افراد است که وقوع آن در اغلب موارد، علاوه بر ایجاد مشکلات عدیده مالی و معیشتی برای مالباختگان می تواند به عنوان ابزار ارتکاب جرایمی دیگر مانند سرقت های مسلحانه، آدم ربایی، حمل و نقل مواد مخدر، قاچاق کالا و... مورد استفاده بزهکاران قرار گیرد. مهمترین مصداق این جرم، سرقت خودرو به صورت عادی است. پلیس آگاهی به عنوان متولی مبارزه با جرایم سرقت تلاش می کند با نگاهی کلی تر به محیط تعاملی و محیط زمینه ای ماموریت های محوله، به صورت همه جانبه و نظام مند با رویکرد آینده گرا با تکیه بر رویکردهای علمی در راستای توانمندسازی خود در بخش های مختلف، بویژه مبارزه با جرایم سرقت خودرو و به منظور افزایش میزان توفیقات در کشف خودروهای مسروقه گام بردارد. با توجه به اهمیت موضوع، هدف این نوشتار شناسایی عوامل موثر بر توانمندسازی کارآگاهان پلیس آگاهی در کشف خودروهای مسروقه است که با استفاده از روش تحقیق توصیفی - پیمایشی و همبستگی نسبت به جمع آوری داده ها از طریق جامعه آماری کارآگاهان پلیس آگاهی و کارشناسان رسمی دادگستری از طریق نمونه گیری تصادفی تعداد 150 نفر در تهران بزرگ در سال 1388 انجام شده و با استفاده از ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه و پرسشنامه صورت گرفته است. فرضیه های تحقیق در چهار بعد 1- مهارت و تخصص کارآگاهان، 2- دسترسی به ابزارهای مرتبط با تصمیم گیری سخت افزاری در راستای بهره گیری از فناوری های نوین، 3- دسترسی به ابزارهای مرتبط با تصمیم گیری نرم افزاری در راستای بهره برداری از با نک های اطلاعاتی و 4- جریان باز اطلاعات پیرامون تعاملات فرا سازمانی، تدوین و مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها بیانگر آن است که سطح مهارت کارآگاهان با ضریب 0/375دارای بیشترین تاثیر، بهره برداری از عوامل نرم افزاری با ضریب 0/205 و بهره گیری از عوامل سخت افزاری فناوری های نوین با ضریب 0/189 به ترتیب در رتبه های بعدی قرار دارند و تعاملات فراسازمانی با ضریب 0/0123فاقد تاثیر معنادار در توانمندسازی پلیس آگاهی برای کشف خودروهای مسروقه هستند. در نهایت به تناسب نتایج حاصله، پیشنهادهایی در سه بخش مدیریتی، آموزشی و تخصصی ارائه شده است.