تاثیر تراکم بوته، آرایش کاشت و علف کش نیکوسولفورون بر ترکیب، تنوع و تراکم علف های هرز ذرت سیلویی (Zea mays L)

به منظور بررسی اثر تراکم بوته، آرایش کاشت و علف کش نیکوسولفورون بر تنوع و ترکیب علف های هرز ذرت سیلویی (Zea mays L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 90-1389 در شهرستان چناران خراسان رضوی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تراکم بوته در سه سطح (120،100 و 140 هزار بوته در هکتار) و آرایش کاشت در دو سطح (یک ردیفه و دو ردیفه) و علف کش نیکوسولفورون در چهار دز (شامل 0، 1 ،1.5 و 2 لیتر در هکتار) بودند. نمونه برداری از جمعیت علف های هرز در پنج مرحله از 37 روز پس از سبزشدن ذرت آغاز و هر 20 روز یک بار انجام شد. نتایج حاکی از کاهش تراکم و ماده خشک علف هرز در مرحله اول بعد از تیمار علف کش بود. در طول دوره رشد ذرت اثر متقابل معنی داری بین تراکم با آرایش کاشت و بین آرایش کاشت با دز علف کش بر کاهش تراکم و وزن خشک علف های هرز مشاهده گردید. علف کش نیکوسولفورون کاهش تراکم علف های هرز را در ابتدای فصل رشد و آرایش کاشت دوردیفه کاهش تراکم علف های هرز را در ادامه در طول فصل رشد به دنبال داشت. ترکیب تیماری تراکم کاشت 140 هزار بوته در هکتار، آرایش کاشت دو ردیفه و دز 1.5 و 2 لیتر در هکتار علف کش نیکوسولفورون کمترین ضریب تشابه جاکارد (Sj) گونه های علف هرز را به دنبال داشت. همچنین، با افزایش سطوح تیمارهای تراکم و دز علف کش به خصوص در ترکیب با آرایش کاشت دو ردیفه بر اساس شاخص شانون- وینر جمعیت گونه های حساسی نظیر خرفه، بارهنگ، هفت بند، تاج ریزی و قیاق به تدریج در طول فصل رشد کاهش یافت. شاخص غالبیت سیمپسون نیز نشان داد که گونه های محدودی نظیر تاج خروس، سلمه و پیچک و خارلته با متحمل شدن تغییرات فنولوژیکی رشد تا انتهای فصل رشد، بقاء خود را در درون مزرعه حفظ و به رقابت با ذرت ادامه دادند.