بررسی زمین لغزش های طبیعی و حاشیه جاده با استفاده از مدل فرآیند محور پایداری سطحی دامنه

شبکه های ارتباطی و جاده ها بخش مهمی از سرمایه های هر کشوری محسوب می شوند. در کنار این موضوع، نگهداری از این شبکه های عظیم ارتباطی و روند توسعه فرآیند جاده سازی به عنوان یکی از عوامل تخریب عرصه های منابع طبیعی مبحثی مهم به شمار می آید. در این تحقیق، زمین لغزش های رخ داده محدوده جاده کیاسر واقع در جنوب شهرستان ساری با استفاده از مدل پایه فیزیکی SHALSTAB مورد بررسی قرار گرفت و نقشه پایداری دامنه این محدوده به وسیله این مدل تعیین شد. در ابتدا مشخصات فیزیکی و مکانیکی 15 نمونه خاک که در محدوده حاشیه جاده وجود داشتند برداشت و مورداندازه گیری قرار گرفت و با 115 مورد از لغزش های به وقوع پیوسته در منطقه مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیقات میدانی، تجزیه و تحلیل داده های زمین شناسی، تست های آزمایشگاهی و اجرای مدل نشان داد که برای کل لغزش های به وقوع پیوسته، 49/43 درصد لغزش های واقعی در منطقه ناپایدار صورت گرفته اند، سپس اقدام به تفکیک لغزش های حاشیه جاده از لغزش های رخ داده در شرایط طبیعی گردید و برای هرکدام از این زمین لغزش ها مدل اجرا گردید. نتایج نشان داد زمانی که با استفاده از لغزش های حاشیه جاده مدل SHALSTAB اجرا می گردد، این مدل قادر به شبیه سازی تنها 55/18 درصد از نقاط لغزشی در طبقات ناپایدار بوده و زمانی که این مدل با استفاده از لغزش هایی که در شرایط طبیعی به وقوع پیوسته در این محدوده اجرا می گردد، با پیش بینی 5/69 درصد، کاربرد موفقی داشته است.