ارزیابی کارآمدی روش DINO جهت برآورد ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی ناشی از جابجایی بیمار

اختلالات اسکلتی عضلانی از مشکلات بهداشتی مهم در پرستاران است. ازجمله دلایل مهم آن وظیفه جابجایی بیمار می باشد. روش های مختلفی برای ارزیابی شیوه های حمل بیمار پرستاران، ایجاد شده است. یکی از کاربردی ترین این روش ها روش DINO (Direct Nurse Observation Instrument) می باشد. این مطالعه باهدف ارزیابی کارآمدی روش DINO جهت برآورد ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی ناشی از جابجایی بیمار در پرسنل پرستاری بیمارستان انجام شد.
این مطالعه به صورت مقطعی در بین 250 نفر از پرسنل پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1394 انجام گردیده است. داده ها با استفاده از پرسشنامه نوردیک و چک لیست شاخص DINO گردآوری گردید. روایی و پایایی چک لیست DINO بررسی و تائید شد. از آمار توصیفی جهت توصیف متغیرها و آزمون های t مستقل، کای دو و رگرسیون لجستیک جهت تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.
ارزیابی به کمک ابزار DINO نشان داد که میانگین امتیاز نهایی به دست آمده برابر با 1.8±9.73 می باشد که نشان دهنده ایمن نبودن روش های استفاده شده توسط پرستاران جهت جابجایی بیماران می باشد. نتایج آنالیز آماری نشان داد که وقوع علائم اسکلتی عضلانی در کارکنان پرستاری موردمطالعه با امتیاز نهایی شاخص DINOدارای ارتباط معنادار آماری است(0.001>p).
با توجه به یافته های مطالعه، روش ارزیابی DINO ابزاری مناسب جهت برآورد ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی ناشی از جابجایی بیمار در کارکنان پرستاری می باشد. از این روش می توان در ارزیابی برنامه های آموزشی حمل بیمار و همچنین برآورد تکنیک کار پرستار به عنوان روشی برای اندازه گیری کیفیت ارائه خدمات استفاده نمود.