ارزیابی استحکام باند برشی براکت های ارتودنسی به دندان های ترمیم شده توسط کامپوزیت های با بیس متاکریلات و سایلوران با روش های آماده سازی مختلف سطح کامپوزیت

هدف تعیین استحکام باند برشی براکت های فلزی به دندان های ترمیم شده توسط کامپوزیت های با بیس متاکریلات و سایلوران در روش های مختلف آماده سازی سطح کامپوزیت بود.
بعد از تراش حفرات در سطوح باکال 112 عدد دندان سانترال آکریلی؛ نیمی از دندان ها با کامپوزیت Filtek Z-250 (بیس متاکریلات) و نیمی دیگر با کامپوزیت Filtek P-90 (بیس سایلوران) ترمیم شدند. سطح کامپوزیت در هر دو گروه با استفاده از 4 1- فرز الماسی+اسید اچ؛ 2-فرز الماسی+اسید اچ+سایلن؛ 3-air abrasion؛ 4- air abrasion+سایلن آماده و براکت ها به دندان ها باند شدند. بعد از اعمال چرخه های حرارتی؛ استحکام باند برشی براکت ها به کامپوزیت در دستگاه universal محاسبه شد. ادهزیو و رزین باقیمانده با یک ایندکس 5 قسمتی تعیین گردید. داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسات دوبه دو نیز توسط آزمون Tukey انجام شد. برای بررسی فراوانی ایندکس ARI نیز از آزمون نا پارامتریک کروسکال والیس (Kruskal-Wallis) استفاده شد.
میانگین استحکام باند براکت ها به کامپوزیت Filtek Z-250 در روش های آماده سازی گروه های فوق 1-32/5±36/16؛2-08/4±11/13؛3-21/5±74/12و4-82/3±16/13مگاپاسکال و در کامپوزیت Filtek P-90 در گروه های1-54/3±7/11، 2-25/3±2/8؛3-25/2±41/10و4-04/3±56/10مگاپاسکال بود.در تمامی روش های آماده سازی؛ استحکام باند کافی به کامپوزیت دیده شد. در سطوح کامپوزیتی Filtek P-90؛ استحکام باند بیشتری در روش فرز الماسی+ اسید اچ دیده شد (0/02>P).
با وجود استحکام باند کمتر براکت های فلزی به سطوح کامپوزیت با بیس سایلوران در مقایسه با بیس متاکریلات؛ به دلیل محدوده قابل قبول آنها و نیز میزان اندک ادهزیو باقیمانده؛ باند براکت های فلزی به سطوح دندان های ترمیم شده توسط کامپوزیت با بیس سایلوران در تمام روش ها قابل قبول بوده است.