فراوانی رتینوپاتی و عوامل مرتبط با آن درنوزادان نارس بستری در بیمارستان امام و بوعلی سینا ساری، سال 1394-1393

رتینوپاتی نارسی (Retinopathy of prematurity: ROP) یک اختلال تکاملی عروق شبکیه نوزادان نارس است. درسال های اخیر به علت روش های پیشرفته نگهداری نوزادان دربخش های مجهز مراقبت های ویژه، رتینوپاتی نارسی به یکی ازعلل عمده نابینایی و ناتوانی های چشمی درنوزادان زنده مانده تبدیل شده است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی و شدت رتینوپاتی وبررسی برخی عوامل خطرمرتبط در نوزادان نارس دربیمارستان بوعلی سینا و امام (ره) ساری انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی- مقطعی و به مدت یک سال انجام شد. تمام نوزادان بستری دربخش مراقبت های ویژه نوزادان و بخش نوزادان بیمارستان های مورد مطالعه که سن حاملگی کمتراز 30 هفته و یا سن حاملگی کمتر از 34 هفته به همراه شرایط ناپایدار داشتند، مورد بررسی بالینی وآزمایشگاهی قرارگرفتند.
فراوانی رتینوپاتی در 146 نوزادی که وارد مطالعه شدند، 24 مورد ( 4/16 درصد) بودکه 6 مورد درجه 1، چهارده مورد درجه 2 و چهار مورد هم درجه 3 بودند. هرچهارمورد رتینوپاتی درجه 3 به وسیله تزریق داخل زجاجیه اواستین و یا بدون نیاز به درمان بهبود یافتند. شصت و شش درصد از مبتلایان به رتینوپاتی، سن حاملگی کمتر از 30 هفته و همه آنها وزن هنگام تولد کم تر از2000 گرم داشتند. ارتباط آماری معناداری بین بروز رتینوپاتی و متغیرهای متوسط سن حاملگی، متوسط وزن هنگام تولد، سابقه اینتوباسیون، سابقه خونریزی داخل بطنی،2/7 PH<، درصد اکسیژن و سابقه فشار خون بالا یا پائین درنوزاد وجود داشت. اما مدت اکسیژن درمانی، سابقه آپنه و احیا، سپسیس و مدت نوردرمانی با رتینوپاتی ارتباط معناداری نشان ندادند.
فراوانی رتینوپاتی نارسی در بیمارستان های بوعلی و امام (ره) شهر ساری مشابه مطالعات دیگر بود. هم چنین مهم ترین عوامل ایجادکننده آن، سن و وزن کم حاملگی بودند. باتوجه به خطر وجود این بیماری در نوزادان نارس، علاوه بر غربال گری تمامی نوزادان با سن حاملگی 30 هفته یا کم تر غربال گری در نوزادان رسیده تر که در گروه پرخطر ابتلا به رتینوپاتی هستند، هم در نظر گرفته شود.