نگاهی به مبانی نظری و معرفتی فرزند آوری در آموزه های دینی با رویکردی اخلاقی- روان شناختی

هدف پژوهش حاضر بررسی پایه نظری و معرفتی فرزند آوری و فرزند پروری در آموزه های دینی است.این پژوهش از تحقیقات کیفی است و با روش توصیفی-تحلیلی ضمن تبیین نگاه اسلام درباره فرزند آوری و فرزند پروری،به تبیین آثار اجتماعی،اخلاقی،خانوادگی،روان شناختی و معنوی آن پرداخته است و مباحث معرفتی را با رویکردی روان شناختی،تحلیل نموده است.نتایج این پژوهش نشان داد که در نگاه دینی،فرزندآوری جایگاه رفیعی دارد و یکی از اهداف اساسی تشکیل خانواده،فرزند آوری و تکثیر نسل صالح،دانسته شده است.نتایج این پژوهش همچنین نشان می دهد که از منظر آموزه های دینی، نگرشی مثبت به فرزند آوری و فرزند پروری شده است. در آیات و روایا متعددی از فرزند با تعابیری مانند،مایه امید،نورچشم،نعمت الهی،،هدیه الهی ، میوه دل، مایه خوشبختی، یاری کننده، مایه ثواب و پاداش اخروی، رحمت و غفران الهی، باعث خیر و برکت،باعث قوت قلب و شکفتگی،معرفی شده است. همچنین محرومیت و دوری از فرزند مایه غم و اندوه و نا امیدی و اضطراب بیان شده است. فرزند آوری و فرزند پروری،باعث استحکام خانواده،رضایتمندی از زندگی،تامین بهداشت روان،توسعه رزق،رشد اجتماعی،افزایش مهارت،شکوفایی استعدادها،کسب معنویت،رضایت الهی،تقویت روابط اجتماعی و... نیز می شود.