نظریه بازی ها، راهکاری مناسب در حل تعارضات فرایند آمایش سرزمین

یکی از دلایل کاهش بیش از حد منابع، استفاده غیر منطقی انسان از سرزمین است. برای کاهش فقر و ضایع شدن سرزمین باید همگام با طبیعت حرکت کرد و از طبیعت به اندازه توان آن استفاده کرد. آمایش سرزمین فنی است که ما را به سمت این هدف سوق می دهد. برای تحقق اهداف آمایش سرزمین نظیر رفاه نسبی اجتماعی، توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست باید بین گروه های ذی نفع ارتباط معناداری برقرار کرد. ذی نفعان در تصمیم گیری دارای نظرات مختلفی هستند و این عامل سبب ایجاد تعارض در میان آن ها می گردد که موجب خواهد شد نتیجه آمایش سرزمین مورد قبول همگان واقع نشود و ما را از اهداف آمایش سرزمین دور کند. نظریه بازی ها، مطالعه شکلی برخورد ها و همکاری بین افراد است و زمانی به کار می رود که عمل و نقش چند عامل روی هم اثر می گذارد. نتیجه حاصل از این فن مورد قبول شرکت کنندگان خواهد بود و سبب حل تعارض های موجود می شود. پیشرفت های قابل توجهی در استفاده از نظریه بازی ها نظیر مدل سازی های کامپیوتری صورت گرفته که استفاده از آن را آسان و عملی کرده است. هدف از این مقاله معرفی اولیه روشی مناسب برای حل تعارض میان گروه های ذی نفع در چارچوب آمایش سرزمین با نظریه بازی ها است. برای اجرای این کار ابتدا باید مناطقی که دارای تعارض هستند را معلوم نمود و سپس ذی نفعان دخیل در این تعارضات را تحت عنوان بازیکنان دعوت به بازی کرد. در مرحله بعد باید با نظر کارشناسان الگوریتم بازی طراحی، ودر نرم افزاری مناسب اجرا شود. در پایان این فرایند می توان نتیجه حاصل را در فرآیند آمایش سرزمین وارد کرد.