تحلیل صنعت متناقض نما در تائیه کبرای ابن فارض

کارکرد اصلی و هنری ادبیات، آشنازدایی است که در زبان ادبی، جلوه ویژه ای دارد و پدیده ای را برخلاف عادت به نمایش می گذارد. ناسازوارگی یا متناقض نما، یکی از شگردهای آشنازدایی است. متناقض نما به دو نوع دستوری (نحوی) به شکل مضاف و مضاف الیه، موصوف و صفت، مسند و مسندالیه، جمله و معنایی به شکل حس آمیزی، شطحیات، خلاف آمد گفتمان و رویداد انجام می شود. ابن فارض، عارف صوفی مسلک، علاوه بر استعداد شاعری، دارای ادراکات عرفانی و صوفیانه بود؛ او شگرد ناسازوارگی را با همه قابلیت های تعبیری خود، شیوه ای نزدیک تر و بهتر برای تجربه های صوفیانه اش یافت. در پژوهش حاضر، نویسندگان ضمن تعریف متناقض نما و ارزش ادبی و بلاغی اش، انواع متناقض نما را همراه با تحلیل آن در دیوان ابن فارض بیان کرده اند.