نقص تصمیم گیری بیماری مهلک مدیریت

«مدیریت» و اداره کردن برای بعضی هنر است و برای بعضی علم «مدیریت» خواه علم باشد خواه هنر، یا هر دو، تاریخ بشری گواه آن است که توانایی شخصی در رسیدن به یک هدف مشخص به وسیله افراد دیگر،یکی از مهمترین و با ارزش ترین هنرها و علوم انسانی است.کسی که مسئولیت اداره یک دستگاه بزرگ یا کوچک را به عهده گرفته است، اگر نتواند به طرزی درست و منطقی اختیارات خود را به کار برد و اعمال قدرت نماید، نباید از همکاران و کارمندان خود انتظار معجزه داشته باشد. میزان موفقیت یا عدم موفقیت هر دستگاه بستگی تام به نحوه«اعمال قدرت» سرپرست و مسئول آن دستگاه دارد.ماهیت محیط اداری و کیفیت کار اداری روزمره چنان است که یک روز انسان تصور می کند که با یک «دستورالعمل» ساده تمامی مشکلات موجود از میان می رود و روز بعد به این نتیجه می رسد که لازم است دستورالعمل دیروز را در یک جلسه با همکاران خود در میان بگذارد و تشریح کند. درست یکی دو روز بعد اطمینان پیدا می کند که صدور این دستورالعمل کار را خراب تر کرده و اصولا صدور آن صحیح نبوده است. نکته دیگر اینکه هر مدیر کارآزموده صلاحیتدار و مجری می تواند طرحهای اصلاحی بی شماری تهیه کند که همگی آنها مورد به مورد با منطقی ترین و علمی ترین اصول علوم اداری سازگار باشد. اسباب و عوامل دیگری ضروری است که یک کلام نسنجیده تمامی ارزشهای علمی و قابل اثبات یک برنامه درست و منطقی و کاملا علمی را در نظر مقامات تصویب کننده از اثر بیندازد. اینها همه اسباب ضروری مدیریت درست و موفقیت در اعمال مدیریت است. اینها هنرهایی است که علم مدیریت نمی تواند بدون آن دوام بیاورد و به جایی برسد.تا به حال موارد بسیاری در مورد کلیدهای موفقیت یا رموز موفقیت در مدیریت خوانده یا شنیده ایم اما تاکنون در مورد اینکه چه نباید کرد تا شکست نخوریم، چه نکنیم تا گرفتار نشویم. چه نگوییم تا بتوانیم از مخمصه به راحتی خلاص شویم و مهتر آن که چه نکنیم تا دچار بیماری های مدیریت نشویم کمتر خوانده یا شنیده ایم. با این مقدمات، اکنون اجازه دهید که به بررسی شیوه های ناددرست مدیریت در اوضاع واحوال مختلف پرداخته و بدانیم که سازمان دچار چه نوع بیماری مدیریتی شده و راه علاج آن چیست؟