ارائه الگوی راهبردی توسعه امنیت ساختمان ها در برابر زلزله

مدیریت راهبردی به عنوان یکی از کاراترین حوزه های مدیریت، به توسعه علوم تصمیم سازی، تصمیم گیری و ارزیابی تصمیم با دیدگاه بلندمدت پرداخته و تغییرات ایجاد شده در این حوزه حاکی از جنبه هایی است که می تواند گام مهمی در جهت تحقق و دستیابی به اهداف هر کوشش ساختاریافته باشد. فرموله کردن و تدوین راهبرد یکی از ضروری ترین و درعین حال پرچالشترین مقوله های مدیریت در حوزه های کاربردی در چند دهه گذشته بوده است. یکی از حوزه های کاربردی بسیار مهم را می توان رویارویی با بلایای طبیعی دانست. موقعیت جغرافیایی کشور ایران علیرغم آنکه موجب بهره مندی آن از منابع و ثروت های طبیعی و زیرزمینی شده، در معرض یکی از مخرب ترین و غیرقابل پیش بینی ترین پدیده های طبیعی یعنی زلزله نیز هست. بعبارت دیگر در میان خطرات طبیعی که کشور را تهدید می کند، زلزله اصلی ترین و مهم ترین آنهاست. زلزله پدیده ای است طبیعی که خود به خود نتایج نامطلوب و ناگواری در پی ندارد، بلکه آنچه از آن فاجعه می سازد، عدم مدیریت صحیح و دورنگر و عدم آمادگی جهت مقابله با سوانح ناشی از آن است. جوامع توسعه یافته با پیش بینی تدابیر لازم بخش اعظم خسارت های زلزله را مهار کرده و زلزله را دیگر بلا نمی شناسند. لکن در ایران زلزله همچنان یک حادثه مخاطره آمیز است. با توجه به هدف این تحقیق، تدوین یک الگوی راهبردی برای رویارویی با یکی از مهم ترین پدیده های مخرب در دنیای واقعی یعنی زلزله مورد توجه قرار دارد. در این تحقیق سعی شده است که با بررسی ماهیت پدیده زلزله و جوانب اقتصادی و انسانی آن، با تکیه بر مفاهیم معرفی شده در الگوهای رایج مدیریت راهبردی، یک الگوی کارا ارائه شود. روش انجام این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی بوده و برای انجام آن از منابع تحقیقاتی اسنادی (چاپی و الکترونیکی) بهره گرفته شده است. می توان روش کلی انجام این تحقیق را ترکیبی از روش های کیفی توصیفی دانست. این تحقیق با به کارگیری منابع جامع و روزآمد موجود به منظور برنامه ریزی راهبردی و با محوریت جامع ترین و کاراترین مدل های مدیریت راهبردی به انجام رسیده است.