کاربرد نظریه مجموعه های فازی و روش فائو در تناسبو خوشه بندی واحدهای اراضی منطقه مرند برای محصولات آفتابگردان و کلزا

افزایش جمعیت و محدودیت اراضی قابلکشت در دهه های اخیر، موجب توجه زیاد به افزایش تولید در واحد سطح و ارزیابی تناسب اراضی شده است. چندین روش از جمله روش های محدودیت (بیشینه، تعداد و شدت)، پارامتریک (استوری و ریشهدوم) و روش مبتنی بر منطق فازی برای ارزیابی تناسب اراضی ارائه شده است که این روش های کلاسیک ارزیابی تناسب اراضی، برخلاف روش فازی، قادر به بیان ماهیت پیوسته ویژگی های خاک نبوده و کلاسهای تناسب اراضی را بهگونهای جمعناپذیر تعریف میکنند. بنابراین استفاده از مجموعه های فازی در مطالعات ارزیابی تناسب اراضی نسبت به روش های کلاسیک، میتواند به درک بهتری از آن منجر شود. همچنین شبکه های عصبی مصنوعی کوهنن و خوشهبندی فازی میتواند برای تکمیل اطلاعات و تعیین خاکهای همگن استفاده گردد. در این مطالعه بهمنظور مقایسه روش های فازی و فائو (پارامتریک-ریشه دوم) همبستگی بین شاخص اراضی و عملکرد مشاهدهشده آفتابگردان و کلزا در سطح منطقه ایجاد 0) بیشتر / 0 و 617 / شد که همبستگی مذکور برای روش مبتنی بر نظریه مجموعه های فازی (بهترتیب با ضریب همبستگی 709
0) بوده است. این نتایج نشاندهنده دقت و پتانسیل بالای کاربری / 0 و 300 / از روش فائو (بهترتیب با ضریب همبستگی 605 روش منطق فازی نسبت به روش های کلاسیک ارزیابی تناسب اراضی هست و این امر ناشی از قابلیت منطق فازی در بیان ماهیت پیوسته فرآیندها میتواند بیان شود. نتایج بهدستآمده نشان داد که خاکرخهای شاهد 1 و 4 بر اساس روش خوشه- بندی واحدهای اراضی همگن هست و این نتایج میتواند در تکمیل اطلاعات استفاده شود.