اثر اسانس بادرنجبویه (Melissa officinalis) بر عملکرد، تلفات و برخی فراسنجه های خونی مرتبط با آسیت در جوجه های گوشتی

برای بررسی اثرات اسانس بادرنجبویه بر عملکرد و تلفات ناشی از آسیت، آزمایشی با 600 قطعه جوجه یکروزه در قالب یک طرح کاملا تصادفی در 4 تیمار، 5 تکرار و 30 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار از 0 تا 49 روزگی انجام شد. تیمارها شامل شاهد (بدون اسانس) و سطوح 5، 10 و 20 میلی لیتر اسانس بادرنجبویه در لیتر آب آشامیدنی بودند. در روز 49 آزمایش، از هر تکرار چهار جوجه به طور تصادفی انتخاب و برای تعیین شاخص آسیتی استفاده شدند. فراسنجه های گلبول قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، شمارش گلبول های سفید، فعالیت آنزیم های کراتین کیناز (CK)، آلکالین فسفاتاز (ALP)، آسپارتات ترانس آمیناز(AST)، آلانین ترانس آمیناز (ALT) و فراسنجه های مربوط به وضعیت اکسیداتیو پلاسما شامل مالون دی آلدئید (MDA)، وضعیت آنتی اکسیدانی کل پلاسما (TAS)، آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و فراسنجه های گلوکز، پروتئین، تری گلیسیرید، کلسترول و لیپوپروتئین با دانسیته بالا (HDL) اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد سطح 5 میلی لیتر اسانس بادرنجبویه اثر معنی داری بر عملکرد رشد نداشت، اما سبب کاهش شاخص آسیتی (24/0) و درصد تلفات (10%) شد. هم چنین 5 میلی لیتر بادرنجبویه سبب کاهش معنی دار کلسترول پلاسما شد (56/92 میلی گرم در دسی لیتر). فعالیت آنزیم های AST، ALP و CK در پرندگان مصرف کننده 5 میلی لیتر بادرنجبویه کاهش (به ترتیب 254، 675 و 2495 واحد در لیتر) و فعالیت آنزیم های TAS و GPX افزایش یافت (به ترتیب 97/1 نانومول در میلی لیتر و 287 واحد در گرم هموگلوبین). استفاده از تیمار 5 میلی لیتر بادرنجبویه سبب کاهش MDA پلاسما در پرندگان شد (02/2 نانومول در میلی لیتر). بنابراین، استفاده از 5 میلی لیتر اسانس بادرنجبویه در جهت کاهش تلفات آسیتی جوجه های گوشتی می تواند مفید باشد.