گوارش پذیری دانه های غلات فرآوری شده در اسب ترکمن به روش کیسه های نایلونی متحرک

این آزمایش، جهت تعیین گوارش پذیری دانه جو و ذرت فرآوری شده در اسب نژاد ترکمن با استفاده از روش کیسه های نایلونی متحرک انجام شد. بدین منظور، از چهار راس مادیان ترکمن استفاده شد. غلات آزمایشی شامل جو و ذرت بودند که به چهار شکل مختلف شامل پولکی شده با بخار، فرآوری شده با اشعه مادون قرمز، پلت شده و بدون فرآوری مورد استفاده قرار گرفتند. خوراک های مورد نظر به مقدار یک گرم در داخل هر کیسه ریخته شدند و توسط لوله بینی- معده ای به داخل دستگاه گوارش فرستاده شدند. جمع آوری کیسه ها از طریق مدفوع انجام گرفت و پس از شستشو و خشک کردن آن ها مقدار ماده خشک، نشاسته، پروتئین خام و عصاره اتری نمونه ها اندازه گیری و گوارش پذیری هر کدام محاسبه گردید. اطلاعات حاصل از آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 4×2 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که گوارش پذیری ماده خشک جو بالاتر از ذرت می باشد (05/0>P)، همچنین، میکرونیزه کردن غلات باعث افزایش گوارش پذیری ماده خشک نسبت به سایر روش های فرآوری گردید (05/0>P). گوارش پذیری نشاسته بین دو غله تفاوتی نداشت، ولی میکرونیزه کردن و پولکی کردن غلات باعث افزایش گوارش پذیری نشاسته نسبت به سایر روش های فرآوری شد (05/0>P). مقایسه جداگانه تاثیر فرآوری بر دانه جو و ذرت نشان داد که پلت کردن ذرت باعث افزایش گوارش پذیری پروتئین خام نسبت به جو می شود (05/0>P). گوارش پذیری عصاره اتری بین دو غله تفاوت معنی داری داشت و دانه ذرت دارای گوارش پذیری بالاتری نسبت به دانه جو بود (05/0>P). به طور کلی، می توان این گونه نتیجه گیری نمود که فرآوری با مادون قرمز و پولکی کردن با بخار، سبب بهبود گوارش پذیری ماده خشک و نشاسته در دستگاه گوارش اسب می شوند و فرآوری، تاثیر بیشتری بر دانه جو داشت.