تجربه های آموخته شده مراکز همکار سازمان جهانی بهداشت در ایران؛ تحلیل وضع موجود، تبیین مشکلات و راه کارها

با توجه به جایگاه مراکز همکار سازمان جهانی بهداشت در کشور، این مطالعه به منظور ارزیابی وضع فعلی آن ها و شناسایی فرصت ها، مشکلات و ارایه راه کارهای عملی در زمینه ی حل مشکلات این مراکز طراحی شد.
این مطالعه مقطعی با استفاده از پرسشنامه باز در سال 1393 انجام شد. محور اصلی پرسشنامه ها وضع مراکز از نظر تحقق اهداف، مشکلات نیروی انسانی، تامین منابع مالی، ارتباطات و هم چنین پیشنهادهایی در زمینه حل مسایلی در این حیطه ها بود. یافته های حاصل از مرحله اول این مطالعه در دومین نشست روسای مراکز همکار در اسفند ماه 1393 در کرمان مطرح و مورد تایید قرار گرفت و در همان جلسه پرسشنامه های مرحله دوم توزیع و تکمیل شدند. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوا انجام شد.
بیش تر مراکز، نمره خود را از نظر رسیدن به اهداف کشوری (59/11) در مقایسه با اهداف جهانی (20/14) و اهداف خودتنظیمی (70/14) در وضعیت نامطلوب تری ارزیابی نموده بودند. مشکلات مالی و نیز نبود ردیف استخدامی برای جذب نیروها از مهم ترین مشکلات مراکز بود. حمایت بیش تر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان جهانی بهداشت و دانشگاه های پشتیبان، تشکیل شبکه های علمی تحقیقاتی در سطح ملی و بین المللی برای تسهیل ارتباطات، انعقاد تفاهم نامه های همکاری به منظور اشتراک تجربه ها و منابع و نیز تضمین رعایت حقوق مادی و معنوی پژوهشگران و هم چنین معرفی توانمندی های مراکز در سطح ملی و بین المللی، از پیشنهادهای ارایه شده بودند.
حمایت بیش تر سازمان جهانی بهداشت، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و دانشگاه های پشتیبان می تواند موجب ارتقای روزافزون عملکرد این مراکز در کشور شود.