هوش اخلاقی ابزاری برای تبیین شهروندی بوم شناختی (مطالعه موردی شهروندان کلانشهر تبریز)

با گسترش صنعت و تکنولوژی و بهره برداری هر چه بیشتر از طبیعت و ضعف در اجرای برنامه ها و طرح های اکولوژیکی، وظیفه مندی و مسوولیت پذیری انسان بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. مسوولیت پذیری، عامل پیونددهنده دو مفهوم شهروندی بوم شناختی و هوش اخلاقی است.
در این پژوهش ارتباط شهروندی بوم شناختی و هوش اخلاقی با استفاده از روش پیمایشی مورد بررسی قرار گرفته است. ابزار تحقیق پرسشنامه بوده که با بهره گیری از پژوهش های خارجی طراحی و با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی مولفه های آن مشخص و بومی سازی شده است. جامعه آماری تحقیق، شهروندان بالای 15 سال شهر تبریز در سال 94 هستند که 670 نفر از آنان با استفاده از فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شده اند.
یافته های تحقیق نشان می دهد که وضعیت شهروندی بوم شناختی از وضعیت خوبی در بین شهروندان تبریزی برخوردار است. همچنین در میان ابعاد یازده گانه شهروندی بوم شناختی، همه ابعاد از میانگین متوسط به بالایی برخوردار هستند، اما بعد عضویت در انجمن های زیستی دارای کم ترین میانگین بوده است. همچنین نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین هوش اخلاقی و مولفه های آن با شهروندی بوم شناختی ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج آزمون رگرسیون نشان می دهد که از میان ابعاد چهارگانه هوش اخلاقی، دو بعد «مسوولیت پذیری» و «دلسوزی» توانسته اند 25/4 درصد واریانس مربوط به شهروندی بوم شناختی را تببین کنند.
بنابراین هوش اخلاقی به عنوان عاملی است که می تواند در پیش بینی رفتارهایشهروندی بوم شناختی نقش موثری داشته باشد.