ویژگی های مورفولوژی و مورفومتری ناحیه پس سری گاومیش نر رودخانه ای اکوتیپ خوزستان

سوراخ مگنوم یک نشانه مهم قاعده جمجمه و یک ناحیه انتقالی بین ستون مهره ای و جمجمه است که به دلیل داشتن رابطه تنگاتنگ با مغز و طناب نخاعی از منظر آناتومی مقایسه ای، رشد و نمو انتوژنی، بالینی و اصلاح نژاد مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است.
مطالعه مورفولوژی و مورفومتری ناحیه پس سری جمجمه گاومیش نر رودخانه ای بالغ و نابالغ اکوتیپ خوزستان بود.
هفت پارامتر ناحیه پس سری و شکل سوراخ مگنوم در 20 جمجمه گاومیش نر رودخانه ای بالغ و نابالغ اکوتیپ خوزستان مورد ارزیابی قرار گرفت.
سوراخ مگنوم به صورت چهار شکل دایره ای، تخم مرغی، بیضی و چهار ضلعی بود. در هر دو گروه سوراخ مگنوم دایره ای شکل، بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده بود و در گروه بالغ سوراخ مگنوم چهارضلعی و در گروه نابالغ بیضی کمترین فراوانی را داشت. میانگین عرض، طول سوراخ مگنوم و شاخص سوراخ مگنوم در گروه سنی زیر 2 سال به ترتیب برحسب میلی متر، 70/2 ±60/38، 72/1± 34/35، 02/4± 26/92 و در گروه بالاتر از 2 سال به ترتیب برحسب میلی متر، 51 /1 ±67/40، 33/2 ±35/36 و 65/3 ±23/90 بودند. در بین تمامی پارامترها تنها بیشترین فاصله بین قاعده های زایده های وداجی و طول زایده وداجی در دو گروه سنی اختلاف معنی داری را نشان دادند.
نتیجه گیری نهایی: تنوع اشکال سوراخ مگنوم در گاومیش بیشتر از شتر یک کوهانه و سگ بود. میانگین طول و عرض سوراخ مگنوم، بیشترین فاصله بین پایه زایده های وداجی، طول زایده وداجی، طول و عرض کندیل های پس سری در گاومیش بیشتر از میانگین ابعاد به دست آمده در گونه های گزارش شده بود. اندازه شاخص سوراخ مگنوم گاومیش های مطالعه حاضر کمتر از 100 بود که با یافته های سایر محققان در مورد خرگوش، سگ های نژاد ژرمن شفرد و پیکینژ مطابقت دارد.