بررسی شاخصه های بوم شناسی دیرینه سازند آب تلخ دربرش بهادرخان (کپه داغ مرکزی) برمبنای روزن داران شناور وکف زی

مطالعه توالی زسوبات همی پلاژیک اواخر سانتونین پسین- کامپانین پسین سازند آب تلخ در برش بهادرخان (مرکز حوضه کپه داغ) ما را قادر ساخت تا براساس مجموعه روزن داران شناور و کف زی تغییرات بوم شناسی دیرینه را بررسی نماییم. سنگ شناسی برش بهادرخان متشکل از شیل آهکی، مارن آهکی، مارن و بصورت پراکنده چندین واحد سنگ آهک چاکی می باشد. وضعیت مرزهای زیرین و بالایی آن با سازندهای آبدراز و نیزارهمشیب و پیوسته است. از آنجا که روزن داران ابزار مناسبی برای بررسی های بوم شناسی دیرینه می باشند به منظور بررسی تغییرات عمق دیرینه از آنها به 3 روش استفاده شد: 1- معادلات تعیین عمق و روش Van derz van (نسبت روزن داران شناور به کف زی)(P/B، 2- مدل مورفوتایپی Leckie (1987) و 3- بررسی تغییرات پوسته روزن داران کف زی و نسبت روزن داران کف زی آگلوتینه به آهکی، همچنین با هدف بررسی میزان اکسیژن و مواد مغذی از مدل Trox نسبت روزن داران کف زی سطح زی به درون زی (Ep/In) استفاده شده است. بر اساس این شمارش های آماری 4 مرحله تغییرات عمق و شرایط محیطی را در این برش در محدوده سنی اواخرسانتونین پسین- کامپانین پسین مشاهده شد. طبق بررسی ها در زمان کامپانین پیشین نسبت P/B و کف زی درون زی بالاست که این نشانه بالا بودن سطح آب و محیط یوتروفیک است که درچنین محیطی میزان اکسیژن کم و مواد مغذی بالا می باشد. سپس در اواخرکامپانین پیشین و ابتدای کامپانین میانی سطح آب پایین می آید و محیط به سمت شرایط الیگوتروفیک پیش میرود، طی کامپانین میانی و ابتدای کامپانین پسین سطح آب مجددا افزایش می یابد و نهایتا در زمان کامپانین پسین و با تغییر سنگ شناسی به ماسه سنگهای سازند نیزار ما شاهدکاهش در نسبت P/B و پایین آمدن سطح آب و افزایش در سطح اکسیژن وکاهش مواد مغذی می باشیم .