اثر سزامین بر شاخص های گلیسمیک، پروفایل لیپیدی و مالون دی آلدئید سرمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

دیابت ملیتوس شایعترین اختلال درون ریز بوده و با افزایش خطر بیماری های قلبی-عروقی در ارتباط است. با توجه به اثرات احتمالی سزامین بعنوان مهمترین لیگنان کنجد در تصحیح اختلالات متابولیکی منجر به دیابت، در این مطالعه اثر مکمل خوراکی سزامین بر شاخص های گلیسمیک، پروفایل لیپیدی و مالون دی آلدئید سرمی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی شد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 44 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان گلستان اهواز انجام شد. بیماران بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مداخله روزانه 1 کپسول 200 میلی گرمی سزامین و گروه کنترل، معادل آن دارونما دریافت نمودند. پیش و پس از 8 هفته شاخص های تن سنجی، FBS، HbA1C، انسولین،HOMA.IR ، TG، کلسترول تام، LDL.C، HDL.C و MDA مورد بررسی قرار گرفت. (1N2014061818134:IRCT)
مصرف سزامین سطوح FBS (0/016=p، mg/dl 36/89±138/59 در برابر 53/9±172/5)، HbA1C(0/002=p، %1/14±7/51در برابر 1/55±8/28)، کلسترول تام (0/015=p، mg/dl 29/03±141/5 در برابر 45/96±164/54)، LDL.C (0/008=p، mg/dl 18/34±73/86 در برابر 32/96±89/22) سرمی را بطور معنی داری در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش داد. TG(0/021=p،mg/dl 78/46±139/04 در برابر 68/45±168/31)، MDA (0/023=p، μmol/L 0/3±1/93 در برابر 0/55±2/21)، دورکمر (0/006=p، cm 9/78±101/65 در برابر 10/84±103/77) و BAI(0/000=p، 5/68±34/9 در برابر 5/56±36/02) پس از 8 هفته در گروه مداخله بطور معنی داری کاهش یافت. در مقادیر سایر متغیرها تغییر معنی داری دیده نشد.
بر اساس نتایج این مطالعه مصرف mg/day200 سزامین توانست شاخص های گلیسمیک، لیپیدی و MDA سرم را بهبود بخشد. بنابراین مصرف سزامین می تواند بعنوان کمک درمان برای کنترل عوارض دیابت نوع 2 موثر باشد.