دین داری و گرایش به کج روی فرهنگی (مطالعه موردی: جوانان شهرستان کاشان)

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین دین داری و گرایش به کج روی فرهنگی در بین جوانان شهرستان کاشان صورت پذیرفته است. در این مطالعه دین داری طبق الگوی گلاک و استارک در قالب چهار بعد باورهای دینی، تجربه دینی، پیامدی و مناسکی مورد بررسی قرار گرفته و تاثیر هریک از این ابعاد بر گرایش به کج روی فرهنگی سنجیده شده است. جامعه آماری این پژوهش را جوانان 18 تا 35 سال شهرستان کاشان تشکیل می دهند. تحقیق به روش پیمایش و با استفاده از ابزار پرسش نامه در سال 1393 به انجام رسیده است. در این مطالعه از روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای استفاده شده است و حجم نمونه نیز با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر در نظر گرفته شده است. داده های آماری با استفاده از نرم افزار آماری spss و روش همبستگی پیرسون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین دین داری و گرایش به کج روی فرهنگی جوانان رابطه معکوس و معناداری وجود دارد، به عبارت دیگر هرچه میزان دین داری در بین جوانان افزایش پیدا کند، به طور چشم گیری گرایش به کج روی فرهنگی در بین آن ها کاهش می یابد. هم چنین بین ابعاد چهارگانه دین داری و گرایش به کج روی فرهنگی در بین جوانان نیز رابطه معکوس و معناداری مشاهده گردید.