ارزیابی تاثیر امواج 2100 مگاهرتز گسیل شده از نسل سوم تلفن های همراه بر ایجاد استرس اکسیداتیو و جذب ریوی 99mTC-MIBI در ریه موش صحرایی نر

رادیوداروی 99mTC-MIBI در اسکن های قلبی به طور اختصاصی در قلب تجمع می یابد ولی جذب قابل توجهی نیز در ریه دارد. افزایش جذب ریوی ممکن است باعث تغییر جذب قلبی شود و با توجه به مجاورت قلب با ریه در کیفیت تصویر اسکن شده موثر است. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی میزان تجمع ریوی رادیوداروی 99mTC-MIBI در اثر تابش امواج 2100 مگاهرتز تلفن همراه می باشد.
در این مطالعه موش های صحرایی نر نژاد ویستار پس از تزریق وریدی رادیوداروی 99mTC-MIBI، در قفس قرار گرفته و گروه های آزمون به وسیله گوشی تعبیه شده در زیر قفس، به مدت (15 و 30) دقیقه تحت تابش امواج 2100 مگاهرتز قرار گرفتند. برای گروه های شاهد تلفن همراه در حالت Standby قرار داشت. اکتیویته ریه توسط دزکالیبراتور و وزن ریه به وسیله ترازوی دیجیتال اندازه گیری شد و مقادیر سرمی MDA و Catalase با تکنیک الایزا مورد سنجش قرار گرفت.
تابش امواج 2100 مگاهرتز به مدت 15 و 30 دقیقه، به طور معنی داری جذب ریوی 99mTC-MIBI را افزایش داده و باعث ایجاد روند کاهشی معنی دار تغییرات اکتیویته ویژه ریه با زمان می شود ولی هیچ تغییر قابل توجهی در سطح استرس اکسیدایتو ایجاد نمی کند.
چنانچه فردی به منظور تهیه اسکن قلب مورد تزریق رادیوداروی 99mTC-MIBI قرار گیرد و در فاصله زمانی تزریق تا تهیه اسکن تحت تابش امواج 2100 مگاهرتز تلفن همراه قرار داشته باشد به علت افزایش جذب رادیودارو در ریه ممکن است اسکن قلبی دچار آرتیفکت شود و تشخیص بیماری به درستی صورت نگیرد.