اثر پوشش های زیست تخریب پذیر بر خواص ممانعتی کاغذ

هدف این مطالعه، بررسی تاثیر پوشش های زیست تخریب پذیر در دو نوع کاغذ پایه بوده است. بدین منظور از دو نوع کاغذ پایه متفاوت (کرافت لاینر و چاپ و تحریر کارخانه چوب و کاغذ مازندران)، استفاده شد. مواد پوشش دهی با مواد جامد 30 درصد، دارای خاک رس (100 قسمت) و نشاسته کاتیونی (12 قسمت) بود، و از دو نوع متصل کنندهPLA )10 قسمت( و PVA )10 قسمت( برای دو ترکیب پوشش دهی استفاده شد. پوشش دهی با دو ترکیب پوششی زیست تخریب پذیر و به روش غوطه وری در دو زمان 1 و 2 دقیقه انجام شد. پس از غوطه وری، نمونه ها در دمای 25 درجه سانتی گراد و رطوبت 54 درصد، در دمای اتاق خشک شدند. مشخصات فیزیکی کاغذهای شاهد و پوشش شده مانند مقاومت به عبور هوا یا تخلخل، ضخامت، جرم و جذب آب (Cobb60) تعیین گردید. مطابق انتظار، افزایش زمان تیمار، موجب کاهش تخلخل و افزایش وزن پوشش در نمونه ها شد، ولی از نظر خواص ممانعتی، ترکیب PVA موثرتر از PLA بود. کلیه نمونه های تیمار شده نسبت به نمونه های شاهد، دارای مقاومت به عبور هوای بیشتری بودند و به علت افزایش مویینگی در بافت کاغذ، جذب آب در کلیه نمونه ها بیشتر شد. با بررسی تجزیه واریانس مشخص شد که، نوع ترکیب و زمان پوشش دهی، اثر معناداری در تخلخل و وزن پوشش کاغذ دارند. سپس با انجام محاسبات، مقادیر ضخامت و چگالی پوشش به دست آمد، که وضعیت جذب آب آن ها را تایید کرد. ترشوندگی سطح کاغذ به وسیله این تیمارها افزایش یافت.