بررسی داده های علمی و نشانه های اقلیمی ظهور در ادیان ابراهیمی و فرضیه رابطه تغییرات اقلیمی زمین قبل از ظهور و تغییرات مداری و فلکی آن بعد از ظهور

دسته مهمی از نشانه های ظهور منجی، به تغییرات اقلیمی در زمین، قبل از ظهور منجی اشاره دارند. در این مقاله ابتدا نشانه های اقلیمی ظهور منجی از منظر ادیان ابراهیمی بررسی شده و سپس برای روشن شدن وضعیت زمین و محیط زیست انسان در زمان حال و دهه های آینده داده های علمی اقلیمی، از میان برترین مقالات علمی _ پژوهشی منتشر شده در مجلات توسط دانشمندان اقلیم شناس و موسسات معتبر بین المللی استخراج گردید. سپس با مقایسه پیش بینی های آخرالزمانی و داده های علمی اقلیمی، فرضیاتی پیرامون ارتباط ناهنجاری های اقلیمی قبل از ظهور و تغییرات مداری و فلکی زمین بعد از ظهور ارائه شد. نتایج این بررسی نشان داد که از منظر ادیان ابراهیمی، قبل از ظهور منجی بر اثر فعالیت های بشر و گسترش فساد و تباهی ها کاهش باران، افزایش زلزله ها و بلایای طبیعی، گرسنگی، سیل و قحطی، کاهش محصول و آفات و بیماری های انسانی و گیاهی به وجود می آید. داده های متقن علمی نیز نشان می دهند که هم اکنون منطقه مدیترانه درگیر یک خشک سالی است که در 900 سال اخیر بی سابقه است، این خشک سالی بی سابقه در بسیاری از دیگر نقاط جهان به چشم می خورد. میزان گازهای گلخانه ای، به ویژه دی اکسید کربن از 280 واحد در هوا، قبل از انقلاب صنعتی به 400 واحد در سال 2015 رسیده و تا آستانه توقف حیات یعنی 550 واحد فاصله چندانی ندارد. پیش بینی مدل ها نیز رسیدن میزان دی اکسید کربن به بالای 1000 واحد را در دهه های آینده به اثبات رسانده است. طول مدت احتمال آتش سوزی در جنگل ها 7/18 درصد نسبت به 35 سال قبل افزایش یافته و تعداد آتش سوزی ها نیز به شدت افزایش یافته است. تا خشک شدن دریاچه های مهم جهان نظیر دریاچه ارومیه و آرال مدت زمان زیادی نمانده و به دلیل ناهنجاری های اقلیمی میزان ریز گردها طی 10 سال اخیر 15 برابر افزایش یافته است. بر اساس گزارش پایگاه بین المللی داده های بلایای طبیعی کل حوادث طبیعی از 50 مورد در سال 1970 به 350 مورد در سال 2014 رسیده است. با کنار هم گذاشتن پیش بینی های اقلیمی ادیان ابراهیمی برای مقطع زمانی نزدیک به ظهور منجی و داده های علمی مربوط به ناهنجاری های اقلیمی که در دهه های اخیر به وجود آمده است، می توان به این سطح از معلومات رسید که احتمال زیادی وجود دارد که جهان کنونی با در نظر گرفتن جمیع بشارت ها، تحولات و علائم و شرایط به وجود آمده دوران پیش بینی شده را می گذراند. فایده تقویت این فرضیه این است که انسان با تطبیق یادشده بار دیگر به نتایج وحشتناک دخالت خود در طبیعت و زمین می نگرد و درمی یابد که اتمام حجت خداوند و شرایط اضطرار در شرایط کنونی کاملا مشهود است و وقت آن رسیده که به سمت ولی خدا و آموزه های الهی بازگردد. آن گونه که شرایط فعلی نشان می دهد این ناهنجاری ها بی بازگشت می نمایند، یعنی برای بازگشت به شرایط طبیعی باید تغییراتی در مختصات فلکی و مداری زمین ایجاد شود. این پیشنهادی است که هم اکنون در محافل علمی نیز مطرح است. لذا بعید نیست که یکی از دلایل تغییراتی که خداوند با اسباب یا بدون اسباب، بعد از ظهور، در مختصات فلکی و مداری زمین ایجاد می کند برای جبران این نقیصه باشد، تا بار دیگر زمین به محلی امن برای سکونت بشر تبدیل شده و حتی شرایط زیست محیطی آن با وعده های الهی در بهشت، شباهت پیدا کند. اما فرضیه دومی که می توان برای این تغییرات فلکی و مداری پیشنهاد کرد این است که در عصر ظهور، سبک و مختصات زندگی مومنین به گونه ای است که طول روز و مختصات فلکی فعلی زمین پاسخگوی آن سبک زندگی نیست. به همین دلیل فرضیه ایجاد تغییر در مختصات فلکی و مداری زمین فرضیه دور از ذهنی نیست.