مقایسه اثر بخشی دو شیوه آموزشی سنتی و مدرن بر ارتقای رفتارهای تغذیه ای دانش آموزان دختر ابتدایی شهر چابهار

اجرای آموزش تغذیه در مدارس یکی از راهکارهای مناسب برای اصلاح رفتارهای سوء تغذیه ای است.
این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش سنتی و مدرن بر آگاهی ، نگرش و رفتار تغذیه ای دانش آموزان دختر 10- 8 ساله شهر چابهار در سال 1393 انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی شاهد دار است که در دو گروه 70نفری از دانش آموزان 10-8ساله شهر چابهار که به صورت تصادفی ساده از دبستان های دخترانه انتخاب و تحت آموزش قرار گرفتند انجام شد .مداخله آموزشی در گروه اول به شیوه سخنرانی و در گروه دوم با استفاده از بسته آموزشی چند رسانه ای صورت گرفت .متغیرهای مورد نظر (سطح آگاهی، نگرش و رفتار تغذیه ای )در سه مرحله (قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله) توسط پرسشنامه محقق ساخته که بعد از تایید روایی و پایایی در اختیار نمونه ها قرار گرفت، اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد.
قبل از مداخله بین دو گروه سخنرانی وچند رسانه ای تفاوت معناداری در میانگین نمرات آگاهی، نگرش ورفتار تغذیه ای مشاهده نشد ( 0/71 P=0/947 ،P=0/14 ،P=) بعد از مداخله آموزشی نمرات آگاهی در هر دو گروه بطور معناداری افزایش یافت (P<0/05). نمرات نگرش ورفتاربعد ازدوماه در هردوگروه نسبت به قبل از مداخله افزایش داشت (3/28،5/02) ولی از لحاظ آماری معنادار نبود ( P>0/05).
بحث و نتایج این پژوهش تائیدی بر این موضوع است که آگاهی لزوما منجر به تغییر نگرش و رفتار بهداشتی در فرد نمی شود و می توان نتیجه گرفت که دانش تغذیه ای تنها عاملی نیست که بتواند رفتار تغذیه ای افراد را تحت تاثیر قرار دهد به عبارتی تغذیه ناسالم یک مشکل چند علیتی است و ممکن است عوامل دیگری در ایجاد آن نقش داشته باشند.