مقایسه اندامهای مختلف درخت اقاقیا از نظر میزان نیتروژن دریافتی از طریق فرآیند تثبیت نیتروژن بیولوژیکی

درخت اقاقیا یکی از شناخته شده ترین گونه های گیاهی جهان از نظر میزان تثبیت نیتروژن بوده، که بطور وسیعی در پروژه های جنگلکاری در دنیا مورد استفاده قرار میگیرد. سوال اصلی این تحقیق این بود که آیا قسمتهای مختلف درخت اقاقیا (ریشه، ساقه و برگ)، به نسبت مساوی نیتروژن مورد نیاز خود را از طریق نیتروژن تولید شده ازفرایند تثبیت نیتروژن بیولوژیکی تامین میکنند. بدین منظور، بذرهای جمع آوری شده اقاقیا، تحت شرایط مشابه گلخانه ای کاشته شدند. پس از 2 ماه، ریشه تمامی نهالهای اقاقیا با محلولی مختلط از چند جنس باکتری های ریزوبیوم آغشته گردیدند. بعد از 6 ماه از شروع آزمایش، هر کدام از نهالهای اقاقیا مقدار مساوی (100 سی سی) محلول سولفات آمونیوم (NH4)2 SO4 حاوی 11.03 درصد ایزوتوپ نیتروژن 15 را دریافت نمودند و بعد از گذشت یک هفته تمامی نهالهای اقاقیا قطع شده و به برگ، ساقه و ریشه تفکیک گردیدند. نمونه ها بعد از خشک شدن، توزین شده و درصد ایزوتوپ نیتروژن 15 در آنها تعیین گردید. درصد ایزوتوپ نیتروژن 15 به عنوان شاخصی برای مقایسه نسبت نیتروژن دریافتی از فرآیند تثبیت نیتروژن بیولوژیکی توسط هر یک از اندامهای گیاه اقاقیا مورد استفاده قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد، تفاوت معناداری از لحاظ میزان نیتروژن دریافتی از فرآیند تثبیت نیتروژن بین برگ، ساقه و ریشه اقاقیا وجود ندارد. بنابراین سهل الوصول ترین بخش گیاه یعنی برگ آن، میتواند برای محاسبه درصد نیتروژن جذب شده کل گیاه از فرآیند تثبیت نیتروژن بیولوژیکی مورد استفاده قرار گیرد.