نقش تعدیل کننده استحکام من در رابطه بین سبک های دلبستگی و سطوح سازگاری زوجین

سازگاری در روابط زوجین بر ابعاد گوناگون کیفیت زندگی از جمله سلامت روانی و جسمانی تاثیرگذار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تعدیل کننده استحکام من در رابطه بین سبک های دلبستگی و سطوح سازگاری زوجین، انجام گرفت.
روش و تعداد 300 فرد متاهل (150 مرد، 150 زن) در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان مقیاس های دلبستگی بزرگسال (AAI)، وضعیت زناشویی Golombok-Rust (GRIMS) و مقیاس استحکام من (ESS) را تکمیل کردند.
سبک دلبستگی ایمن (05/0>P ، 289/0-꞊r) و استحکام من ( 05/0>P، 427/0- ꞊r) با سازگاری زناشویی رابطه مثبت و سبک های دلبستگی اجتنابی (05/0>P، 302/0 ꞊r) و دوسوگرا (05/0>P، 251/0꞊r) با سازگاری زناشویی رابطه منفی داشتند. نتایج تحلیل نشان داد که استحکام من فقط در رابطه بین سبک دلبستگی اجتنابی و سازگاری زناشویی نقش تعدیل کنندگی داشت (039/0P=). زوجینی که دلبستگی اجتنابی در خانواده آنان بیشتر بود اگراستحکام من کمتری داشتند، سازگاری زناشویی در آنان کمتر بود و اگر استحکام من بیشتری داشتند، سازگاری زناشویی در آنان بیشتر بود. بنابراین، یافته های پژوهش نشان دادند که سبک های دلبستگی و استحکام من توان پیش بینی سازگاری زناشویی را دارند.
مطالعه نشان داد که سبک های دلبستگی و استحکام من توان پیش بینی سازگاری زناشویی را دارند.