بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی استافیلوکوک آرئوس به روش E-test در بیمارستان خاتم الانبیای تهران در سال های 92-93

عفونت استافیلوکک اورئوس مقاوم به متی سیلین یکی از علل اصلی عفونتهای بیمارستانی و اکتسابی از جامعه است. بدلیل شیوع روزافزون عفونتهای استافیلوکک اورئوس مقاوم به اکثر آنتی بیوتیکهای رایج در سراسر جهان، درمان بیماران وکنترل عفونت بسیار مشکل است.با توجه به اهمیت بالینی، هدف از این مطالعه بررسی شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی درعفونت استافیلوکک اورئوس در بیماران بستری در بیمارستان خاتم الانبیا تهران است.
از فروردین 1392 تا فروردین 1394تعداد 62 بیماربستری در بیمارستان خاتم الانبیا تهران که مبتلا به عفونت استافیلوکک اورئوس بودند، مورد بررسی قرار گرفتند و MIC میکروب استافیلوکک اورئوس تعیین شد و نتایج حاصله همراه با اطلاعات دموگرافیک بیماران مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
از 62 بیمار مورد بررسی37 نفر مذکر (7/59%) و 25 نفر مونث (3/40%) بودند . میانگین سنی بیماران 58/68% بود. بیشترین شیوع عفونت در افراد مسن( بالای 60 سال) شامل 52 نفر (9/83%) بود. بیشترین تعدادنمونه از خلط (5/43%) و بعد BAL بود. بیشترین شیوع عفونت، در ICU شامل40 نفر (5/64%) مشاهده گردید. شیوع عفونت MRSA 1/96% و MSSA 9/3% و VRSA 4% و VISA 18% بود. بیشترین حساسیت میکروب به لینزولید ( 100%) و تیکوپلانین و بیشترین شیوع مقاومت به مروپنم، سفپیم و اگزاسیلین مشاهده گردید.
متاسفانه در این مطالعه شیوع عفونت MRSA و موارد مقاوم آنتی بیوتیکی در استافیلوکک اورئوس در این مرکز درمانی بسیار بالاست و باید ضمن شناخت عوامل زمینه ساز، اقدامات مناسب جهت کنترل این عفونت مقاوم و جلوگیری از افزایش موارد VRSA وVISA اعمال گردد.