ماخذ شناسی و باز شناسی محتوای کتاب الاوصیاء شلمغانی

«کتاب الاوصیاء» یکی از تالیفات مهم شلمغانی (م 322 ق) است که موضوع اصلی آن، امامت و استمرار سنت وصایت از انبیا تا اوصیا بوده است. عنایت مولفان شیعه به این کتاب در طول تاریخ، در عین انحرافی که بعد از یک دوره خدمات علمی، مولف آن بدان دچار گردید؛ گویای اهمیت این کتاب است. هر چند تا کنون در خصوص این کتاب تحقیق هایی انجام یافته؛ منابع مورد استفاده شلمغانی در تالیف این کتاب تا کنون مورد تحقیق قرار نگرفته، از این رو، این سوال باقی است که شلمغانی در تالیف آن از چه منابعی بهره برده است؟ استخراج روایات کتاب الاوصیاء از منابع روایی موجود و مطالعه و تحلیل اسناد آن، می تواند منابع آن را تاحدی روشن کند. در این تحقیق که بر روی 23 روایت برجای مانده از کتاب الاوصیاء انجام یافته، روشن گردید که وی از منابعی همچون الدلائل عبدالله بن جعفر حمیری (7 روایت و بیش ترین فراوانی)، المحاسن احمد بن محمد بن خالد برقی (3 روایت)، برخی تالیفات سعد بن عبدالله اشعری (2 روایت) و احتمالا آثاری همچون مسائل الرضا، ابو محمدحسن بن علی بن زیاد الوشاء (1 روایت)، الفضائل، یا النوادر، جابر بن یزید جعفی (1 روایت)، الممدوحین و المذمومین، محمد بن عبدالله بن مهران (1 روایت) و الواحده، حسن بن محمد بن جمهور (1 روایت) بهره برده است.