تعیین دز جذبی ارگان های بیماران تحت سنتی گرافی کلیه با استفاده از روش دزیمتری MIRD

اسکن کلیه یکی از روش های تشخیصی در مرکز پزشکی هسته ای برای تشخیص بیماری های کلیوی است، با تمام مزایای تصاویر پزشکی هسته ای بدون شک کار با مواد پرتوزا مشکلات متعددی را به همراه خواهد داشت، به همین علت اندازه گیری دز جذبی هر روش برای ارزیابی خطر و سود آن مفید است. هدف ما از انجام این مطالعه محاسبه دز جذبی ارگان کلیه ها، کبد، طحال و مثانه در سنتی گرافی کلیه بود.
در این مطالعه به هر یک از بیماران مقدار mCi 10 رادیو داروی 99mTc-EC تزریق شد. تصویربرداری از بیماران توسط دوربین گاما، در مدت زمان های 2، 30، 60، 180 دقیقه بعد از تزریق به دست آمد، در هر یک از زمان ها با رسم ROI روی هر یک از ارگان ها و سپس با روش تلقیق نماها مقدار اکتیویته به دست آمد. در نهایت توسط روش MIRD مقدار دز جذبی محاسبه شد.
دز جذبی به ازای اکتیویته تجویزی برای ارگان های کلیه ها، کبد، طحال و مثانه به ترتیب 66/0±13، 24/0±1/2، 38/0±2/2، 3/3±43/335 میلی راد بر میلی کوری به دست آمد.
در این مطالعه مثانه ماکزیمم دز جذبی و کبد مینیمم دز جذبی را دریافت کردند. همچنین، نتایج به دست آمده در این مطالعه تطابق خوبی را با گزارش ICRP no.106 نشان دادند.