بررسی پلی مورفیسم Pro198Leu ژن GPX1 به عنوان فاکتور خطر در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال

استرس اکسیداتیو شرایطی است که در آن تعادل بین گونه های اکسیژن فعال (ROS) و آنتی اکسیدان ها مختل می شود. گلوتاتیون پراکسیداز 1 (GPX-1)، به عنوان یک آنزیم آنتی اکسیدان ROS را طی یک فرایند متوالی از میان می برد. یکی از پلی مورفیسم های عملکردی ژن GPX1، پلی مورفیسم Pro198Leu می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی ارتباط پلی مورفیسم Pro198Leu ژن
GPX-1 با سرطان کولورکتال می باشد.
در این مطالعه مورد - شاهدی، 130 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال و 170 فرد سالم با یکدیگر مقایسه شدند. DNA ژنومی از لوکوسیت های خون محیطی استخراج شد. تعیین ژنوتیپ DNA در پلی مورفیسم GPX-1 Pro198Leu توسط تکنیک RFLP-PCR انجام گرفت. بررسی های آماری با استفاده از آزمون مربع کای (2χ) صورت پذیرفت.
فراوانی های ژنوتیپی GPX1 در گروه کنترل شامل 64 درصد ژنوتیپ CC، 24 درصد ژنوتیپ CT، 12 درصد ژنوتیپ TT و در افراد بیمار شامل 60 درصد ژنوتیپ CC، 30 درصد ژنوتیپ CT، 12 درصد ژنوتیپ TT بود. فراوانی آلل C در گروه بیمار و کنترل به ترتیب شامل 75/0 و 76/0 و فراوانی آلل T به ترتیب شامل 25/0 و 24/0 بود. بر اساس نتایج به دست آمده، تفاوت معنی داری در توزیع ژنوتیپی و آللی GPX-1 بین گروه کنترل و بیمار وجود نداشت (2/0=P).
نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که پلی مورفیسم Pro198Leu ژن GPX1 به عنوان فاکتور خطر برای سرطان کولورکتال مطرح نمی باشد. گرچه جهت اثبات این نتایج، مطالعات در جمعیت های بزرگ تر لازم است صورت گیرد.