کینماتیک راه رفتن روی سطوح شیبدار عرضی

اطلاعات اندکی در مورد سازگاری کینماتیکی مفاصل هنگام راه روی سطح شیبدار عرضی وجود دارد. هدف این تحقیق ارزیابی اثر سطوح شیبدار عرضی روی کینماتیک سه بعدی مفاصل ران، زانو، و مچ پا طی مرحله تحمل وزن هنگام راه رفتن بود.
روش شناسی: این یک تحقیق شبه تجربی است. ده مرد سالم بطور نمونه دردسترس اتنخاب شدند و در طول یک مسیر راه رفتن که قابلیت شیبدار شدن عرضی را داشت در دو حالت هم سطح (صفر درجه) و شیبدار عرضی (ده درجه) راه رفتن. زوایای سه بعدی ران، زانو، و مچ پا همراه با زمانبندی آنها (زمان رسیدن به حداکثر مقادیر زاویه ای) با استفاده از روش آماری مانووا برای اندازه های تکراری در نرم افزار SPSS (نسخه 17) تجزیه وتحلیل شدند (p<0.05).
هنگام راه رفتن روی سطوح شیبدار عرضی در سطح ساجیتال زانو و مچ پا بیشترین سازگاری های کینماتیکی را داشتند، در حالیکه در سطح افقی مفاصل ران و زانو بیشترین تغییرات زاویه ای را نشان دادند (p<0.05). این سازگاری ها برای تعدیل طول عملکردی اندام تحتانی هنگام مرحله تحمل وزن برای حفظ ماهرانه الگوی راه رفتن و تعادل میانی-جانبی ضروری است. باوجود تفاوت های معنی دار در زمانبندی کینماتیکی زوایای مفاصل بین راه رفتن روی سطح صاف و سطوح شیبدار عرضی، ویژگی های زمانی این سازگاری های کینماتیکی نسبت به تغییر مقادیر زاویه ای کمتر بود (p<0.05).
اطلاعات بدست آمده از این تحقیق درک ما را از سازگاری های کینماتیک مفصلی در مرحله تحمل وزن هنگام راه رفتن روی سطوح صاف و شیبدار عرضی افزایش می دهد.