اثر محافظتی عصاره آبی الکلی اسطوخودوس بر سمیت کلیوی ناشی از جنتامایسین در موش صحرایی

جنتامایسین یکی از آنتی بیوتیکهای آمینوگلیکوزیدی است که در درمان عفونت های باکتریایی گرم منفی استفاده می شود. با توجه به اینکه شیوع آسیب کلیوی در زمان مصرف دارو حدود 10% گزارش شده است در این مطالعه اثر محافظتی عصاره هیدروالکلی اسطوخودوس بر سمیت کلیوی ناشی از جنتامایسین مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی، 30 موش صحرایی نر از نژاد ویستار به صورت تصادفی در پنج گروه 6 تایی دسته بندی شدند. گروه اول نرمال سالین (ml/kg5) و گروه دوم جنتامایسین با دوز mg/kg80 از طریق داخل صفاقی به مدت 10 روز دریافت نمودند. گروه های 5-3 به ترتیب دوزهای 100، 200 و mg/kg400 عصاره اسطوخودوس را 3 ساعت بعد از تزریق جنتامایسین از طریق صفاقی به مدت 10 روز دریافت نمودند. یک روز بعد از آخرین دوز دارو میزان کراتینین سرمی، BUN، مالون دی آلدئید و گلوتاتیون در بافت کلیه چپ اندازه گیری شد. کلیه راست جهت تهیه نمونه بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین در فرمالین 10% نگه داری شد.
نتایج نشان داد که جنتامایسین به طور معنی داری میزان کراتینین سرمی ( mg/dl0/27±3/4)، BUN ( mg/dl4/46±62/79)، مالون دی آلدئید بافت کلیه ( nmol/mg protein188/1±1232) و گلوتاتیون (nmol/mg protein 0/33±2/82) در موش های صحرایی را در مقایسه با گروه کنترل(به ترتیب 0/16±0/57، 3/3±55/19، 58/57±369/4و 0/74±6/22) تغییر داد(0/05p<). عصاره با دوز 200 وmg/kg 400 به طور معنی داری افزایش سطوح کراتینین، BUN و مالون دی آلدئید ناشی از جنتامایسین را مهار کرد(0/05p<). یافته های هیستوپاتولوژی نشان داد که جنتامایسین توانسته منجر به آسیب کلیوی و نکروز توبولی گردد.
نتایج نشان داد که عصاره هیدروالکلی اسطوخودوس باعث کاهش اندکس های بیوشیمیایی و پارامترهای استرس اکسیداتیو در مقابل سمیت کلیوی ناشی از جنتامایسین گردید.