مقایسه تاثیر سه روش آموزشی (کاوشگری، بر بالین بیمار و رویکرد رایج آموزش بالینی) بر یادگیری بالینی مراقبت های ویژه دانشجویان پرستاری

با توجه به اهمیت ارتقای آموزش پرستاری، نیاز به استفاده از روش هایی است که توانایی ایجاد دانش و مهارت لازم را در دانشجویان داشته باشد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سه روش آموزشی کاوشگری، آموزش بر بالین بیمار و رویکرد رایج آموزش بالینی بر یادگیری بالینی دانشجویان پرستاری انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی در فاصله ماه های مهر تا اسفند سال 1393 در بخش ICU ( Intensive care unit ) بیمارستان ولی عصر (عج) اراک انجام شد. نمونه های پژوهش، 60 دانشجوی رشته پرستاری بودند که به روش سرشماری انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه 20 نفره تقسیم شدند. پس از اجرای پیش آزمون، گروه شاهد به روش رایج و گروه های مداخله یک گروه به روش کاوشگری و گروه دیگر به روش آموزش بر بالین به مدت 10 روز تحت آموزش قرار گرفتند. در پایان کارآموزی، از هر سه گروه آزمون گرفته شد و پرسش نامه های مربوط تکمیل گردید. در نهایت، داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس، Independent t و Paired t مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.
یافته ها نشان داد که میانگین نمره کل که از جمع نمره مهارت های بالینی و حیطه شناختی به دست آمد، بعد از مداخله در سه گروه آموزشی با یکدیگر اختلاف آماری معنی داری داشت [0001/0 = P، 2 = df (Degree of freedom)، 75/136 = F]. پس از تست فرضیه همگنی واریانس ها و استفاده از آزمون تعقیبی Games-Howell، یافته ها حاکی از آن بود که بعد از مداخله، نمره کل آموزش بر بالین (0001/0 > P) و آموزش کاوشگری به طور معنی داری بالاتر از رویکرد رایج آموزش بالینی بود (0001/0 = P).
به نظر می رسد که دو روش آموزش کاوشگری و آموزش بر بالین بیمار، باعث ارتقای مهارت های بالینی دانشجویان شده است. از این رو، پیشنهاد می شود تا برای ارتقای یادگیری بالینی دانشجویان، از این دو روش در آموزش بالینی بیشتر استفاده گردد.