طراحی و ساخت نانو هیدرو ژل های سه بعدی بر پایه پپتیدهای خود آراینده جهت مهندسی بافت های نرم

هیدرو ژل های تزریقی ازجمله مواد مناسب در مهندسی بافت های نرم هستند. امروزه یکی از اهداف بیولوژی سنتزی، طراحی و تولید زیست مواد هیدروژل شونده است که ضمن داشتن ویژگی های فیزیکی مناسب قادر به خودآرایی درجا در شرایط درون تنی باشند. پپتیدهای دوگانه دوست گروهی از این مواد هستند. شبیه سازی هرچه بهتر ماتریکس خارج سلولی بافت های نرم با هیدرو ژل های حاصل از خودآرایی پپتیدهای دوگانه دوست، مستلزم بهینه سازی های زیستی، شیمیایی و فیزیکی است. در این تحقیق هدف ساخت هیدرو ژل های سه بعدی نانوکامپوزیتیی با خواص زیستی و مکانیکی متفاوت است که طی فرایند هم آرایی و تنها با تغییر نسبت پپتید دوگانه دوست و دو مشتق زیست فعال آن، به وجود آمده باشند. برای بهینه نمودن فرایند هم آرایی و بررسی اثرات احتمالی ناشی از وجود توالی های مختلف زیست فعال بر ویژگی های هم آرایه های نهایی از روش های طیف سنجی همچون FTIR و CD در کنار روش های میکروسکوپی مانند TEM و AFM استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که نه تنها مقادیر هر یک از مولکول ها در هم آرایی بلکه درصد آب گریزی و آب دوستی بخش زیست فعال آن ها نیز بر قدرت و جهت گیری پیوندهای هیدروژنی، میانکش های بین فیبری و پایداری نهایی هیدروژل ها موثر است؛ بنابراین می توان بدون تغییر در بخش های اصلی تشکیل دهنده مولکول های دوگانه دوست و تنها با طراحی هم آرایی های مناسب میان این مولکول ها و مشتقاتشان به هیدروژل هایی با خواص متفاوت رسید.